Il futuro - Bonetti

Penso a te e cado dalle scale

No, non è vero

Però fa male uguale

Ma qui neanche è poesia

È vita

Hai visto che mi è arrivato quel futuro

Quello che avevo un po' previsto

Quel futuro con braccia potenti

Che tira fuori i denti

Ma vedi che i nostri riti li ho qui in mano

Anche ora che quel futuro li vuole portare lontano

E li scoperchia uno ad uno

E li sparpaglia nella luce

Io ho deciso

Quest’estate vado in Portogallo

Dove il sole è giallo

Dove c'è un oceano grosso

E voglio guardarci dentro

E vedr le mie paure

L nostre grida

E quelle due stanze

Divorate dai mostri degli abissi

Fino a che non sento quel silenzio

Quello che credo si debba avere

Dopo una guerra

Dopo la guerra

Ik denk aan je en val van de trap

Nee, het is niet waar

Maar het doet nog steeds pijn

Maar ook hier is het geen poëzie

Het is leven

Je zag dat de toekomst naar mij toe kwam

Wat ik wel een beetje had verwacht

Die toekomst met machtige armen

Die trekt de tanden uit

Maar je ziet dat onze riten in mijn hand zijn

Zelfs nu die toekomst hen ver weg wil brengen

En hij onthult ze een voor een

En het verstrooit ze in het licht

Ik besloot

Deze zomer ga ik naar Portugal

Waar de zon geel is

Waar een grote oceaan is

En ik wil naar binnen kijken

En ik zal mijn angsten zien

Onze kreten

En die twee kamers

Verslonden door monsters uit de afgrond

Tot ik die stilte hoor

Wat ik denk dat je moet hebben

Na een oorlog

Na de oorlog