White Noize - Bonaparte

I lay awake in bed, don’t know how i got here

There’s a knocking on the door — 1−2-3−4

It’s quite a bloody mess in here and no one feels responsible

The fragmentation of our selves, nah, don’t be so sensible

You know they build on sand but they call it an empire

So much for cleaning up now, the middle class is fading

Those friends in higher places are deceptive clowns parading

The cocaine cowboys and the wall street vampires

White noize, white noize — come and lull me into my sleep

White noize, beautiful white noize

Who distributes the migrants, who talks about the crisis

New faces to the cabinet, let’s see how thick the ice is

Testing distant waters, quietly behind the scenes

My arm is growing tired, of waving the white flag

And now there’s nothing left to light, just filters of old fags

The prime minister’s driving in a long black limousine

White noize, white noize — come and lull me into my sleep

White noize, beautiful white noize — tonight i don’t care if i’m a creep

White noize, white noize — is the quiet before the storm

White noize, beautiful white noize

And the world goes — tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, yeah

And the birds go — tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, yeah

In a room without a roof — i’m staring at the ceiling

In times like these they don’t care about how we’re feeling

White noize, white noize — come and lull me into my sleep

White noize, beautiful white noize — tonight i don’t care if i’m a creep

White noize, white noize — comes the morning comes a time to reap

White noize, beautiful white noize

There’s no one left to talk to, and no one wants to listen

How can we right a wrong when all they do is reminiscing

Free speech echoes, echoes from the wall

I lean back in my camp chair, waiting until they fall

Ik lag wakker in bed, ik weet niet hoe ik hier ben gekomen

Er wordt op de deur geklopt — 1−2-3−4

Het is hier een hele rotzooi en niemand voelt zich verantwoordelijk

De fragmentatie van onszelf, nee, wees niet zo verstandig

Je weet dat ze op zand bouwen, maar ze noemen het een rijk

Tot zover het opruimen nu, de middenklasse vervaagt

Die vrienden op hogere plaatsen zijn bedrieglijke clowns die paraderen

De cocaïnecowboys en de Wall Street-vampiers

Witte ruis, witte ruis — kom en wieg me in mijn slaap

Witte ruis, mooie witte ruis

Wie verdeelt de migranten, wie praat over de crisis?

Nieuwe gezichten op de kast, eens kijken hoe dik het ijs is

Verre wateren testen, rustig achter de schermen

Mijn arm wordt moe van het zwaaien met de witte vlag

En nu is er niets meer aan het licht, alleen filters van oude flikkers

De premier rijdt in een lange zwarte limousine

Witte ruis, witte ruis — kom en wieg me in mijn slaap

Witte ruis, mooie witte ruis — vanavond kan het me niet schelen of ik een griezel ben

Witte ruis, witte ruis — is de stilte voor de storm

Witte ruis, mooie witte ruis

En de wereld gaat - tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, yeah

En de vogels gaan — tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, tweet tweet, yeah

In een kamer zonder dak — ik staar naar het plafond

In tijden als deze kan het ze niet schelen hoe we ons voelen

Witte ruis, witte ruis — kom en wieg me in mijn slaap

Witte ruis, mooie witte ruis — vanavond kan het me niet schelen of ik een griezel ben

Witte ruis, witte ruis — komt de ochtend komt een tijd om te oogsten

Witte ruis, mooie witte ruis

Er is niemand meer om mee te praten en niemand wil luisteren

Hoe kunnen we een fout goedmaken als ze alleen maar herinneringen ophalen?

Vrije meningsuiting echo's, echo's van de muur

Ik leun achterover in mijn kampeerstoel, wachtend tot ze vallen