Old Highs, New Lows - Bob Mould

We lock the gaze tightly upon each other

No others come near, no others come between

As you remain beside me muted and studying

In beauty and radiant heat

I will write the words I want to hear you say

On a page torn from my diary

I hand you the sacred text and wait for you to place it

Across the hole in my heart smoothing the edges from the center

Affixing it in place with sugar water and saliva

I want you to read these words to me every day

This is where the thought resides

Stuck upon my heart on the outside

I am speechless in your beauty, you are flawless in my eyes

As your eyes show my reflection

I try to ignore the decay and listen harder to the tone

The pitch of your broad chest as it exhales into mine

Old highs, new lows.

Ain’t that how life goes

We houden de blik strak op elkaar gericht

Er komen geen anderen in de buurt, er komen geen anderen tussen

Terwijl je gedempt en studerend naast me blijft

In schoonheid en stralingswarmte

Ik zal de woorden schrijven die ik je wil horen zeggen

Op een pagina die uit mijn dagboek is gescheurd

Ik overhandig je de heilige tekst en wacht tot je hem plaatst

Over het gat in mijn hart, de randen gladstrijkend vanuit het midden

Bevestig het op zijn plaats met suikerwater en speeksel

Ik wil dat je me deze woorden elke dag voorleest

Dit is waar de gedachte woont

Aan de buitenkant op mijn hart geplakt

Ik ben sprakeloos in je schoonheid, je bent onberispelijk in mijn ogen

Zoals je ogen mijn reflectie laten zien

Ik probeer het wegsterven te negeren en luister beter naar de toon

De toonhoogte van je brede borstkas terwijl hij uitademt in de mijne

Oude hoogtepunten, nieuwe dieptepunten.

Is dat niet hoe het leven gaat?