The Greatest Time of Change - Bloodred Hourglass

Sin for the sorrow

Scream in a broken heart

In these frail days we keep burning

In darkness without fate

We fade

In this greatest time of change, we keep falling

While this fire inside our hearts burns our wings

In this greatest time of change, we keep falling

All this hollow remains won’t fade away

The end has a ghost for you

The end has a ghost for me

As we fall out, we escape

We seek the savior in silent cries

All for nothing, with death aside

We feel forsaken despite the raging fire

Fractured mind, we still fight

Stigmatized we still ignite

In the end of it all, lose the battle

We all fall

We all fall

Our dreams have become dead, our blood has become shed

Our weakness, out of regret, no longer bleeds the core

We all fall

Where you gonna head when the sky is black?

Who you gonna stare with the eyes oil black?

Will we ever see the end of the road?

If you let go, you never know this far in the grounds unknown

If you choose life maybe you’ll find the price at the end of the road

Or suffer in the wait for sanctity

Straight out from nowhere

They tear the sun down

In the darkness, in fear

Our night remains

In this greatest time of change, we keep falling

All this hollow remains won’t fade away

The end has a ghost for you

The end has a ghost for me

As we fall out, we escape

Run around, your blood runs out

In the darkest of the hours we have become only ghosts

Guidance to the home we will never reach again, no salvation

Circle of blood

Life is just freezing right inside of you

Circle of blood

Tears feel so burning right inside of me

Frozen and doomed to walk

Kill the light that would guide us home

Hear their call, the wind, the fire

Tears fall out, in defile

My desire

We heal the fear in shelter

We melt the tears my loved one

We fade and die

Face of hopeless, the eyes of grace I drown in

The end awakes, the last are the words my loved one

We never see home

In this greatest time of change, we keep falling

All this hollow remains won’t fade away

The end has a ghost for you

The end has a ghost for me

As we fall out, we escape

In the greatest time of the changes, we’re falling

In hollow that won’t fade away

This is just a ghost of me, just a ghost of you

Zonde voor het verdriet

Schreeuw in een gebroken hart

In deze broze dagen blijven we branden

In duisternis zonder lot

We vervagen

In deze grootste tijd van verandering blijven we vallen

Terwijl dit vuur in ons hart onze vleugels verbrandt

In deze grootste tijd van verandering blijven we vallen

Al deze holle overblijfselen zullen niet vervagen

Het einde heeft een spook voor jou

Het einde heeft een spook voor mij

Als we uit elkaar vallen, ontsnappen we

We zoeken de redder in stille kreten

Allemaal voor niets, met de dood opzij

We voelen ons verlaten ondanks het razende vuur

Gebroken geest, we vechten nog steeds

Gestigmatiseerd ontsteken we nog steeds

Verlies uiteindelijk de strijd

We vallen allemaal

We vallen allemaal

Onze dromen zijn dood geworden, ons bloed is vergoten

Onze zwakte, uit spijt, bloedt niet langer de kern

We vallen allemaal

Waar ga je heen als de lucht zwart is?

Wie ga je staren met de ogen olie zwart?

Zullen we ooit het einde van de weg zien?

Als je loslaat, weet je nooit zo ver op het onbekende terrein

Als je voor het leven kiest, vind je misschien de prijs aan het einde van de weg

Of lijden in het wachten op heiligheid

Rechtstreeks uit het niets

Ze scheuren de zon naar beneden

In de duisternis, in angst

Onze nacht blijft

In deze grootste tijd van verandering blijven we vallen

Al deze holle overblijfselen zullen niet vervagen

Het einde heeft een spook voor jou

Het einde heeft een spook voor mij

Als we uit elkaar vallen, ontsnappen we

Ren rond, je bloed raakt op

In de donkerste uren zijn we slechts geesten geworden

Begeleiding naar het huis dat we nooit meer zullen bereiken, geen redding

Cirkel van bloed

Het leven bevriest gewoon binnenin je

Cirkel van bloed

Tranen branden zo van binnen in mij

Bevroren en gedoemd te lopen

Dood het licht dat ons naar huis zou leiden

Hoor hun roep, de wind, het vuur

Tranen vallen uit, in verontreiniging

Mijn verlangen

We genezen de angst in de opvang

We smelten de tranen mijn geliefde

We vervagen en sterven

Gezicht van hopeloos, de ogen van genade waarin ik verdrink

Het einde ontwaakt, de laatste zijn de woorden mijn geliefde

We zien nooit thuis

In deze grootste tijd van verandering blijven we vallen

Al deze holle overblijfselen zullen niet vervagen

Het einde heeft een spook voor jou

Het einde heeft een spook voor mij

Als we uit elkaar vallen, ontsnappen we

In de grootste tijd van de veranderingen vallen we

In het hol dat niet vervaagt

Dit is slechts een geest van mij, slechts een geest van jou