Quiet Complaint - Bloodred Hourglass

In this war of the angels

Like a devil I hold the king’s card

Down, taken out

Guards of tongue failed on my watch

It’s all fucking lost cause

Now bring in the one last storm

No need for the dagger drawn

Too far from where I belong

Of the times we tied

To the day of our demise

I now bleed this out for you

All the tears we cried

Through the vengeance we defied

Never again to be the same no more

We walked on fire

Inhaled desire

Can you recall

How it burned out in a second

In this memory of the dead I scream this

Quiet complaint

Tearing me down now

I feel none, fucking hypocrite

New dawn bring in the thunder

It’s like a rise of an ever grey sun

How long

Will I fight with this single moment

So far

Already frozen from being so cold myself

Of the times we tied

To the day of our demise

I now bleed this out for you

All the tears we cried

Through the vengeance we defied

Never again to be the same no more

We walked on fire

Inhaled desire

Can you recall

How it burned out in a second

In this memory of the dead I scream this

Quiet complaint

No more — please heal me

We walked on fire

Inhaled desire

Can you recall

How it burned out in a second

In this memory of the dead I scream this

Quiet complaint

No more

I want you

Not that far

Please heal me

In deze oorlog van de engelen

Als een duivel houd ik de koningskaart vast

Beneden, eruit gehaald

Tongwachten mislukten op mijn horloge

Het is allemaal verdomde verloren zaak

Breng nu de laatste storm binnen

De getrokken dolk is niet nodig

Te ver van waar ik thuishoor

Van de keren dat we bonden

Op de dag van ons overlijden

Ik bloed dit nu voor je leeg

Alle tranen die we hebben gehuild

Door de wraak die we trotseerden

Nooit meer hetzelfde zijn niet meer

We liepen op vuur

ingeademd verlangen

Kun je je herinneren?

Hoe het in een seconde is opgebrand

In deze herinnering aan de doden roep ik dit

stille klacht

Ben me nu aan het afbreken

Ik voel er geen, verdomde hypocriet

Nieuwe dageraad brengt de donder binnen

Het is als een opkomst van een altijd grijze zon

Hoe lang

Zal ik vechten met dit ene moment?

Tot dusver

Al bevroren van het zelf zo koud zijn

Van de keren dat we bonden

Op de dag van ons overlijden

Ik bloed dit nu voor je leeg

Alle tranen die we hebben gehuild

Door de wraak die we trotseerden

Nooit meer hetzelfde zijn niet meer

We liepen op vuur

ingeademd verlangen

Kun je je herinneren?

Hoe het in een seconde is opgebrand

In deze herinnering aan de doden roep ik dit

stille klacht

Niet meer — genees me alstublieft

We liepen op vuur

ingeademd verlangen

Kun je je herinneren?

Hoe het in een seconde is opgebrand

In deze herinnering aan de doden roep ik dit

stille klacht

Niet meer

Ik wil jou

Niet zo ver

Genees me alsjeblieft