Devourer - Bloodred Hourglass

Stuck inside a downward spiral

Out of all this mental disgrace

You’re something more

Follow me, I’ll show you the early grave

Like a portrait for the diseased

Paint the picture of me

Sitting on a throne of grace

I do not beat my own heart

The only thing here not so vague

We cannot live forever

If you seek for your salvation

All you have is a tribulation

Just hold onto your fucking self

We don’t even know ourselves

The mirrors show no permanence

Our house is turning into a grave so

We close the curtains for the change

All vague, are we awake?

When you look back, asking, begging for more

I’m sure you knew that it’s all gone wrong

When you are lost and only begging for hope

I’m sure you’ll comfort from

Starting a fight, a doom in a mind

Whatever you do, keep begging the skies like

Our humans with no humanity

We don’t even know ourselves

The mirrors show no permanence

Our house is turning into a grave so

We close the curtains for the change

When you look up, asking «Are we alone?»

I’m sure you know that it’s not too far

When you are lost and only begging for rope

I’m sure you’ll comfort from

Keeping it tight, the vision in sight

Whatever you do, keep begging the lies might

Give a shit about the reckoning

We don’t even know ourselves

The mirrors show no permanence

Our house is turning into a grave so

We close the curtains

We hide the certain

Our hearts are the countdown clocks

Just clicking into being done

Our minds are the counters of this

Loneliness, the death will devour

Vast in een neerwaartse spiraal

Uit al deze mentale schande

Je bent iets meer

Volg mij, ik zal je het vroege graf laten zien

Als een portret voor zieken

Schilder de foto van mij

Zittend op een troon van genade

Ik sla mijn eigen hart niet

Het enige wat hier niet zo vaag is

We kunnen niet eeuwig leven

Als je je redding zoekt

Het enige wat je hebt is een beproeving

Houd gewoon vast aan je verdomde zelf

We weten het zelf niet eens

De spiegels vertonen geen permanentie

Ons huis verandert in een graf dus

We sluiten de gordijnen voor de verandering

Allemaal vaag, zijn we wakker?

Als je terugkijkt, vraagt, smekend om meer

Ik weet zeker dat je wist dat het allemaal mis is gegaan

Wanneer je verdwaald bent en alleen maar smeekt om hoop

Ik weet zeker dat je zult troosten van

Een gevecht beginnen, een ondergang in een geest

Wat je ook doet, blijf smeken in de lucht zoals

Onze mensen zonder menselijkheid

We weten het zelf niet eens

De spiegels vertonen geen permanentie

Ons huis verandert in een graf dus

We sluiten de gordijnen voor de verandering

Als je opkijkt en vraagt: 'Zijn we alleen?'

Ik weet zeker dat je weet dat het niet te ver is

Wanneer je verdwaald bent en alleen maar smeekt om touw

Ik weet zeker dat je zult troosten van

Houd het strak, de visie in zicht

Wat je ook doet, blijf smeken om de leugens misschien

Geef een moer om de afrekening

We weten het zelf niet eens

De spiegels vertonen geen permanentie

Ons huis verandert in een graf dus

We sluiten de gordijnen

We verbergen het zekere

Onze harten zijn de aftelklokken

Gewoon klikken om klaar te zijn

Onze gedachten zijn de tellers hiervan

Eenzaamheid, de dood zal verslinden