Windmills - Blackmore's Night

Far from the worn path of reason

Further away from the sane

He battles his shadows and demons

Fighting to light the way

And the dust and the dirt cloud his vision

Onward he rides unafraid

He fights the good fight for good reason

A star that refuses to fade

Still he braves his path

While windmills only laugh

She was wounded and wild when he found her

He saw her through child’s eyes

She fell for the spell he was under

Each day a brand new surprise

And she watches with strange curiosity

She wants so much to believe

Trying to break the chains of reality

Dying to set herself free

Still he braves his path

While windmills only laugh

Though he may appear tattered and broken

His clothes are shabby and bare

Still he glows like the light from a candle

With passion of one who still cares

There was always a rhyme to the reason

Peering out from tired eyes

The truth finally came in treason

So wrong, but so justified

So wrong, but so justified

Windmills close their eyes

Ver van het versleten pad van de rede

Verder weg van het gezonde

Hij vecht tegen zijn schaduwen en demonen

Vechten om de weg te verlichten

En het stof en het vuil vertroebelen zijn zicht

Verder rijdt hij onbevreesd

Hij vecht niet voor niets de goede strijd

Een ster die weigert te vervagen

Toch trotseert hij zijn pad

Terwijl windmolens alleen maar lachen

Ze was gewond en wild toen hij haar vond

Hij zag haar door de ogen van een kind

Ze viel voor de betovering waarin hij verkeerde

Elke dag een gloednieuwe verrassing

En ze kijkt met vreemde nieuwsgierigheid toe

Ze wil zo graag geloven

Proberen de ketens van de realiteit te doorbreken

Stervend om zichzelf te bevrijden

Toch trotseert hij zijn pad

Terwijl windmolens alleen maar lachen

Ook al lijkt hij misschien aan flarden en gebroken

Zijn kleren zijn armoedig en kaal

Toch gloeit hij als het licht van een kaars

Met passie van iemand die nog steeds om iemand geeft

Er was altijd een rijm op de reden

Uit vermoeide ogen staren

De waarheid kwam uiteindelijk in verraad

Zo fout, maar zo terecht

Zo fout, maar zo terecht

Windmolens sluiten hun ogen