Minstrels in the Hall - Blackmore's Night

She came to me one morning, one lonely Sunday morning

Her long hair flowing in the mid-winter's wind

I know not how she found me, for in darkness I was walking

And destruction lay around me, from a fight I could not win

Ahh ahh ahh ahh

She asked me name my foe then, I said the need within some men

To fight and kill their brothers, without thought of love or God

And I begged her give me horses to trample down my enemy

So eager was my passion to devour this waste of life

Ahh ahh ahh

But she wouldn’t think of battle that, reduces men to animals

So easy to begin and yet impossible to end

For she the mother of all men, had counceled me so wisely that

I feared to walk alone again and asked if she would stay

Oh lady lend your hand I cried, oh let me rest here by your side

Have faith and trust in me she said, and filled my heart with life

There’s no strength in numbers, have no such misconception

But when you need me be assured I won’t be far away

Thus having spoke she turned away, and 'though I found no words to say

I stood and watched until I saw her black cloak disappear

My labour is no easier but I know I’m not alone

I find new heart each time I think upon that windy day

And if one day she comes to you, drink deeply from her words so wise

Take courage from her as your prize and say hello from me

Ze kwam op een ochtend naar me toe, op een eenzame zondagochtend

Haar lange haar wappert in de midwinterwind

Ik weet niet hoe ze me vond, want in het donker liep ik

En vernietiging lag om me heen, van een gevecht dat ik niet kon winnen

Ahh ahh ahh ahh

Ze vroeg me de naam van mijn vijand te noemen, ik zei de behoefte bij sommige mannen

Om te vechten en hun broers te doden, zonder te denken aan liefde of God

En ik smeekte haar mij paarden te geven om mijn vijand te vertrappen

Zo gretig was mijn passie om deze verspilling van leven te verslinden

Ahh ahh ahh

Maar ze zou er niet aan denken om die strijd te voeren, mannen tot dieren te reduceren

Zo gemakkelijk om te beginnen en toch onmogelijk om te eindigen

Want zij, de moeder van alle mannen, had me zo verstandig geadviseerd dat...

Ik was bang om weer alleen te lopen en vroeg of ze wilde blijven

Oh dame, geef je hand, ik huilde, oh laat me hier aan je zijde rusten

Heb vertrouwen en vertrouwen in mij, zei ze, en vulde mijn hart met leven

Er is geen kracht in cijfers, heb geen dergelijke misvatting

Maar als je me nodig hebt, wees er dan zeker van dat ik niet ver weg zal zijn

Nadat ze aldus had gesproken, wendde ze zich af, en 'hoewel ik geen woorden vond om te zeggen'

Ik stond en keek toe totdat ik haar zwarte mantel zag verdwijnen

Mijn werk is niet gemakkelijker, maar ik weet dat ik niet de enige ben

Elke keer als ik aan die winderige dag denk, vind ik een nieuw hart

En als ze op een dag naar je toe komt, drink dan zo wijs uit haar woorden

Neem moed van haar als je prijs en zeg hallo van mij