Jötunnheim - Black Messiah

Weit hinten im' Osten in Utgard versteckt

Liegt ein schier menschenfeindliches Reich

Noch neimals vom VOlke Midgards besucht

Liegt es da, bergig und höhlenreich

Ein Geschlecht der Riesen, bedrohlich und groß

Lebt hier und wird Jötunn gennant

Die Lieder der Menschen erzählen die Mähr

Vom bösen und eisigen Land

Am Ende der Wölbung des Himmels, da liegt

Noch weit hinter dem Eisenwald

Die Heimat der Riesen, am Ende der Welt

Vom Eis bedeckt, frostig und kalt

Der Fluß Ifing mit kaltem Wasser gefüllt

So riesenhaft breit wie die See

Trennt Welten und Feinde, trennt Sonne und Grün

Von Dunkelheit, Winter und Schnee — Jötunheim

Im ewigen Streit mit den Asen verstrickt

Den Sinn nach Zerstörung und Not

So trachten die Jötunn seit Ewigkeit schon

Den Völkern der Welt nach dem Tod

Am Ende der Wölbung des Himmels, da liegt

Noch weit hinter dem Eisenwald

Die Heimat der Riesen, am Ende der Welt

Vom Eis bedeckt, frostig und kalt

Der Fluß Ifing mit kaltem Wasser gefüllt

So riesenhaft breit wie die See

Trennt Welten und Feinde, trennt Sonne und Grün

Von Dunkelheit, Winter und Schnee — Jötunheim

Verscholen in het oosten in Utgard

Ligt een puur misantropisch koninkrijk

Nooit bezocht door de mensen van Midgard

Is het daar, bergachtig en vol grotten

Een race van reuzen, dreigend en geweldig

Woont hier en heet Jötunn

De liedjes van de mensen vertellen de verhalen

Van het boze en ijzige land

Aan het einde van de uitstulping van de hemel, daar ligt

Nog ver achter het ijzeren bos

Het huis van de reuzen, aan het einde van de wereld

Bedekt met ijs, ijzig en koud

De rivier Ifing gevuld met koud water

Zo breed als de zee

Scheidt werelden en vijanden, scheidt zon en groen

Van duisternis, winter en sneeuw — Jötunheim

Verstrikt in het eeuwige geschil met de Aesir

Het gevoel van vernietiging en behoefte

De jötunn hebben zo gestreefd sinds de eeuwigheid

De volkeren van de wereld na de dood

Aan het einde van de uitstulping van de hemel, daar ligt

Nog ver achter het ijzeren bos

Het huis van de reuzen, aan het einde van de wereld

Bedekt met ijs, ijzig en koud

De rivier Ifing gevuld met koud water

Zo breed als de zee

Scheidt werelden en vijanden, scheidt zon en groen

Van duisternis, winter en sneeuw — Jötunheim