Weiße Lilie - Black Heaven

Die Augen sind umhüllt von einem grauen Schleier

Und tiefe Wunden tasten leise den Puls der Nacht

Das Schweigen überspielt das Zittern in deiner Stimme

Die Stille kommt und es ist kalt, es ist kalt…

Was haben sie dir erzählt, dass dein Vertrauen gebrochen

Und ihre Schuld sich wie ein Dämon durch die Seele frisst

Was hast du bloß erlebt, dass deine Welt erblindet

Und du in allem so verletzlich bist

Gib mir all deinen Schmerz um für dich zu hassen

Gib mir all deine Tränen und all deine Wut

Unser Zeichen wird eine weiße Lilie sein

Um nicht zu vergessen, um nicht zu verzeihen

Der Himmel leuchtet schwarz und dir ist nichts geblieben

Und nur ein Rest verbrannter Erde auf der du stehst

Kannst du dich erinnern und woran wirst du denken

Wenn die Sonne untergeht…

Was haben sie dir getan, dass du nicht wagst zu hoffen

Und immer ließen sie dich spüren, nicht gewollt zu sein

Wer hat dich je gefragt, ob du das Leben fürchtest

Und niemand konnte es dir sagen, nicht Schuld zu sein

De ogen zijn bedekt met een grijze sluier

En diepe wonden voelen stilletjes de polsslag van de nacht

De stilte bedekt de trilling in je stem

De stilte komt en het is koud, het is koud...

Wat hebben ze je verteld dat je vertrouwen heeft geschonden?

En haar schuldgevoel vreet door haar ziel als een demon

Wat heb je net meegemaakt dat je wereld blind wordt?

En je bent zo kwetsbaar in alles

Geef me al je pijn om voor jou te haten

Geef me al je tranen en al je woede

Ons teken zal een witte lelie zijn

Om niet te vergeten, om niet te vergeven

De lucht gloeit zwart en je hebt niets meer

En slechts een overblijfsel van verschroeide aarde waarop je staat

Kun je het je herinneren en waar ga je aan denken?

Als de zon onder gaat…

Wat hebben ze je aangedaan dat je niet durft te hopen?

En ze lieten je altijd voelen dat je niet gewenst was

Wie heeft je ooit gevraagd of je bang bent voor het leven?

En niemand kon je vertellen dat je het niet kwalijk moest nemen