Ornamental - Bittersweet

I see you see things different to me

I see you see no problem

Behind the eyes that crystalise

And dilate and dilute the conversation

I hear your voice in a different key

Way below my frequency

I tune you in and tune you out

Of this space that I’ve made

A vacuum that you filled too soon

Since I last saw you the gloss has turned to matte

And although you look puzzled there’s a reason for that

For you seem to be mindless of how far you can fall

Add the value of nothing to the cost of it all

And the fact and the fiction are what separate us here

I feel your touch and it’s troubling me

Handshake mediocrity

A token grasp offered way too fast

Far too quick off the mark for comfort

I seek your rage just to know you’re still there

Sometimes to check you still care

I look for clues and look for signs

In the cuts and the lines of this landscape

Let’s escape

So you were given fair warning but you wouldn’t be told

That everything that glitters just simply ain’t gold

And you search around blameless for the answer to ‘why?'

Leaving the ones that adored you hung up to dry

And your conscience and guilt are what separate us here

Heavy band in the middle of your hand

Keeps them all guessing somehow

They don’t understand — it’s not when but now

For down the line and the passing of time

Hears the hum of the crowd

Reduce to a murmur

By indecision

So we plunge headlong into a room full of sighs

Knowing trust is just hope in a different guise

And it seems as though our efforts have all gone to waste

So let’s speak in hushed tones and lower case

For we’re nobodies fools but everyone is fooled round here

Ik zie dat jij dingen anders ziet dan ik

Ik zie dat je geen probleem ziet

Achter de ogen die kristalliseren

En verwijd en verdun het gesprek

Ik hoor je stem in een andere toonsoort

Ver onder mijn frequentie

Ik stem je af en stem je af

Van deze ruimte die ik heb gemaakt

Een vacuüm dat je te snel hebt gevuld

Sinds ik je voor het laatst zag, is de glans mat geworden

En hoewel je er verbaasd uitziet, is daar een reden voor

Want het lijkt alsof je niet weet hoe ver je kunt vallen

Voeg de waarde van niets toe aan de kosten van alles

En het feit en de fictie zijn wat ons hier onderscheidt

Ik voel je aanraking en ik heb er last van

Handdruk middelmatigheid

Een symbolische greep die veel te snel wordt aangeboden

Veel te snel naast het doel voor comfort

Ik zoek je woede om te weten dat je er nog bent

Soms om te controleren of het je nog steeds kan schelen

Ik zoek naar aanwijzingen en zoek naar tekens

In de sneden en de lijnen van dit landschap

Laten we ontsnappen

Dus je kreeg een eerlijke waarschuwing, maar het zou je niet verteld worden

Dat alles wat blinkt gewoon geen goud is

En je zoekt onberispelijk rond naar het antwoord op 'waarom?'

Laat degenen die je aanbaden ophangen om te drogen

En jouw geweten en schuld zijn wat ons hier scheiden

Zware band in het midden van je hand

Houdt ze allemaal op de een of andere manier gissen

Ze begrijpen het niet — het is niet wanneer, maar nu

Voor langs de lijn en het verstrijken van de tijd

Hoort het gezoem van de menigte

Verminder tot een gemompel

Door besluiteloosheid

Dus duiken we halsoverkop in een kamer vol zuchten

Weten dat vertrouwen alleen maar hoop is in een andere gedaante

En het lijkt alsof al onze inspanningen voor niets zijn geweest

Dus laten we in gedempte tinten en kleine letters spreken

Want we zijn geen dwazen, maar iedereen wordt hier voor de gek gehouden