Eulogy - Birdeatsbaby

Now I just see no colour of sunrise in your eyes

Disfigured and pure like the demise of Lucifer

I was cold when you found me outside the wake

With the grief on my tongue like a glass snowflake

Forgot my excitement watching this clock

Now I walk in the fields of my paradise lost

How we fall so far from grace

I used to dream of escaping here

I would pack all my bags and make big plans to disappear

But now that I’m grown I just sink like a stone

Through the comfort of gravity

Now I’ll drink off this bottle as it drains off of me

If my heart is the thunder my tears are the sea

That will drag me right under

Ten thousand feet to this wasteland of silence

How we fall so far from grace

And I say… God don’t be kind to me

Take back your liberty

Hang my freedom from this precipice

Just in front of me

Take back your Midas touch

Lord, it won’t matter much

If you cast me out I’ll just crawl away

It’s my prophecy

Nu zie ik gewoon geen kleur van zonsopgang in je ogen

Misvormd en puur als de ondergang van Lucifer

Ik had het koud toen je me buiten de kielzog vond

Met het verdriet op mijn tong als een glazen sneeuwvlok

Mijn opwinding vergeten bij het kijken naar deze klok

Nu loop ik in de velden van mijn verloren paradijs

Hoe we zo ver van de genade vallen

Ik droomde ervan om hier te ontsnappen

Ik zou al mijn koffers pakken en grote plannen maken om te verdwijnen

Maar nu ik volwassen ben, zak ik gewoon weg als een steen

Door het comfort van de zwaartekracht

Nu drink ik van deze fles terwijl hij van mij wegloopt

Als mijn hart de donder is, zijn mijn tranen de zee

Dat sleept me eronderdoor

Tienduizend voet naar deze woestenij van stilte

Hoe we zo ver van de genade vallen

En ik zeg... God wees niet aardig voor me

Neem je vrijheid terug

Hang mijn vrijheid aan deze afgrond

Vlak voor me

Neem je Midas-aanraking terug

Heer, het maakt niet veel uit

Als je me eruit gooit, kruip ik gewoon weg

Het is mijn profetie