No Regrets Before Death - Bethzaida

See the leaves wither, see the flowers die

As animals seek shelter, as birds towards south do fly

Forever my farewell is, forever will I depart

Forever my soul remains black, forever remains my heart

I do not hope for remedy, I lost all hope on my way

And all I ever wished for was to find love where I stayed

And all the blood was spilled, how many tears were shed

As darkness falls upon the sky these thoughts return to my head

Autumn… I welcome you home

Waiting so long, always alone

Autumn… the cold of the sky

Now at last to die

I do not attach importance to sunshine any more

Or sparkling fountains that the youth is so fond of

I love darkness and the shadows of the night

Here I can be alone with my thoughts and my emotions

I do not ask forgiveness, my sins are far too great

I walked the streets of Babylon, I always turned up late

I do not claim to be guilty, guilt does not suffice

Wherever I brought hell, I took away your paradise

See the leaves wither, see the flowers die

As animals seek shelter, as birds towards south do fly

Forever my farewell is, forever will I depart

Forever my soul remains black, forever remains my heart

Autumn… at last you have come

Never again will I see the sun

Closing my eyes, for one last time

I kiss you and whisper «goodbye»

Zie de bladeren verwelken, zie de bloemen sterven

Zoals dieren beschutting zoeken, zoals vogels naar het zuiden vliegen

Voor altijd is mijn afscheid, voor altijd zal ik vertrekken

Voor altijd blijft mijn ziel zwart, voor altijd blijft mijn hart

Ik hoop niet op een oplossing, ik heb onderweg alle hoop verloren

En alles wat ik ooit wenste was om liefde te vinden waar ik verbleef

En al het bloed werd vergoten, hoeveel tranen werden er vergoten?

Terwijl de duisternis in de lucht valt, keren deze gedachten terug naar mijn hoofd

Herfst... Ik heet je welkom thuis

Zo lang wachten, altijd alleen

Herfst... de kou van de lucht

Nu eindelijk om te sterven

Ik hecht geen belang meer aan de zon

Of sprankelende fonteinen waar de jeugd zo dol op is

Ik hou van duisternis en de schaduwen van de nacht

Hier kan ik alleen zijn met mijn gedachten en mijn emoties

Ik vraag geen vergeving, mijn zonden zijn veel te groot

Ik liep door de straten van Babylon, ik kwam altijd te laat opdagen

Ik beweer niet schuldig te zijn, schuld is niet voldoende

Waar ik ook de hel bracht, ik nam je paradijs weg

Zie de bladeren verwelken, zie de bloemen sterven

Zoals dieren beschutting zoeken, zoals vogels naar het zuiden vliegen

Voor altijd is mijn afscheid, voor altijd zal ik vertrekken

Voor altijd blijft mijn ziel zwart, voor altijd blijft mijn hart

Herfst... je bent eindelijk gekomen

Nooit meer zal ik de zon zien

Mijn ogen sluiten, voor de laatste keer

Ik kus je en fluister "tot ziens"