Dawn (Part II) - Bethzaida

How I miss the cold winter’s night

This spring is not for me

This is the dark season of my soul

So leave me be

This cold comes from within

There is no way you can take part

Darkness is upon me and there is

Frost deep down inside my heart

Darkness, darkness…

How I long for you to caress my cheek

To touch me with your ice-cold hand

And whisper «Light will never be…»

Once again we’ll walk like lovers

Both together hand in hand

At break of day we’ll find our cover

Sheltered by our covenant

But now as light reappears

I walk with you, this is all we share

In tears I cry, we have to part

Feel the cold of my loneliness…

Nightfall, I await you

Greet me with your silent wind

In your world I feel at home

No-one else dares thread here in

Let loose the powers within you

And pour down your rain so cold

Embrace me with your nothingness

And at last devour my soul

Wat mis ik de koude winternacht

Deze lente is niet voor mij

Dit is het donkere seizoen van mijn ziel

Dus laat me met rust

Deze kou komt van binnenuit

U kunt op geen enkele manier deelnemen

De duisternis is op mij en er is

Vorst diep in mijn hart

Duisternis, duisternis...

Wat verlang ik ernaar dat je mijn wang streelt

Om me aan te raken met je ijskoude hand

En fluister «Licht zal nooit…»

We lopen weer als geliefden

Beide samen hand in hand

Bij het aanbreken van de dag vinden we onze dekking

Beschut door ons verbond

Maar nu het licht weer verschijnt

Ik loop met je mee, dit is alles wat we delen

In tranen huil ik, we moeten scheiden

Voel de kou van mijn eenzaamheid...

De avond valt, ik wacht op je

Begroet me met je stille wind

In jouw wereld voel ik me thuis

Niemand anders durft hier in te rijmen

Laat de krachten in jezelf los

En laat je regen zo koud vallen

Omhels me met je nietsheid

En eindelijk mijn ziel verslinden