Lengsel LXXVIII - Bethzaida

..og når mørket kaller går jeg atter inn

Jeg lukker porten bak meg, porten til mitt sinn

Jeg stenger verden ute, alene i min ensomhet

Jeg legger hodet på min pute, tårene faller, en etter en

Å leve hvert sekund av et liv

Å dø hvert sekund av en død

Omsluttet av mørket, min lengsel og mitt savn

Tidens hjerte slår langsomt mens blodet ennå er varmt

Mine sanser har forlatt meg, kun døden gjenstår å se

Et skritt i riktig retning på den lange spiralen ned

.og du forsvant bort fra meg, du forlot dette sted

Nå er det bare kulden å dele natten med

Og mørket finnes der ute, og vinden blåser kaldt

Mens tomheten vokser i mitt sinn forstår jeg at vi begge har forfalt

Nattens blod har dekket meg, søvnen vil bestå

Mørke skyer samles ingen kan meg nå

Sanden har har rent ut av livets timeglass

Timen har kommet, jeg vil ta din plass

..en als de duisternis roept, ga ik weer naar binnen

Ik sluit de poort achter me, de poort van mijn geest

Ik sloot de wereld buiten, alleen in mijn eenzaamheid

Ik leg mijn hoofd op mijn kussen, de tranen vallen, een voor een

Om elke seconde van je leven te leven

Om elke seconde van een dood te sterven

Omringd door duisternis, mijn verlangen en mijn verlangen

Het hart van de tijd klopt langzaam terwijl het bloed nog warm is

Mijn zintuigen hebben me verlaten, alleen de dood valt nog te bezien

Een stap in de goede richting op de lange spiraal naar beneden

.en je verdween van mij, je verliet deze plek

Nu is het alleen nog de kou om de nacht mee te delen

En de duisternis is daarbuiten, en de wind waait koud

Terwijl de leegte in mijn geest groeit, begrijp ik dat we allebei in verval zijn geraakt

Het bloed van de nacht heeft me bedekt, de slaap zal duren

Donkere wolken pakken samen niemand kent me nu

Het zand heeft de zandloper van het leven opgeruimd

Het uur is gekomen, ik wil je plaats innemen