Teufelverrückt Gottdreizehn - Bethlehem

Ich bin nicht nur eine Farbe

Sondern letztlich Siebzehn und Drei

als elfte Moglichkeit zu sterben

Eine Zeit ist zu kurz aber niemals langer

darum lasst mich meine Schulter begraben

und alle Finger einzeln auskleiden

Dann kann ich das schwarze Loch leugnen

und tief in gefaltete Keuschheit einblicken

Beim nachsten Mal lauschen wir deinem Blut

und ergeben uns in die Sunde meiner strangulierten Sprotte

Halbierte Uhren lachen lautlos in deiner Nahe

und ubelgelaute Versuchung trubt frucht’gen Suizid

Mein Sattel rutscht morgen nicht mehr weiter

und 1955 sterben die Toten in infernalischem Vergessen

Meiner letzten Domane

Dennoch erobern wir nicht, wie Erinnyen auf Seite Zwei

sondern erschleichen unsere unbeseelte Natur

In dreifaltigem Clairobscur

Liebkosener Wahn Bewirkt zuweilen eine besondere Gegenwart

welche sich wie zu tief gesunkenes Blut in Rasierklingen verhalt

und somit unser Brustloses Gluhen im Bestiarium widerhallen la?

t Als meine vergifteten Schatten im Zodiakallicht entzweibrachen

und nur ein weiterer Tod den verkampften Geruchen mi?

fiel

Erschrak eine gehornte Klinge in der Vollendung animalischer Lust

und der Verkasung neue Glieder

Schmuckten sich grobem Gewande

Bacchanten erklommen eisige Schlunde

doch gebaren die zarte Verdammnis nicht

Notzucht erblindet in oviparer Todessehnsucht

und das Nein gegen Gott und Luzifer ist erdacht

Ein ruchloser Zwang erfordet willkurliche Gefahr,

wenn die Totenklage einer glucklos verschiedenen Maid

blaulich Anarchie uber die Pforten der nackten Begierde traufelt

Um in uralten Anreicherung des Siedepunktes mein Leben zu vergeben,

wird der blasphemische Ursprung aller Grabfusser zum Untergang gereichen

Ik ben niet alleen een kleur

Maar uiteindelijk zeventien en drie

als de elfde kans om te sterven

Een tijd is te kort, maar nooit langer

dus laat me mijn schouder begraven

en lijn elke vinger afzonderlijk

Dan kan ik het zwarte gat ontkennen

en kijk diep in gevouwen kuisheid

Volgende keer luisteren we naar je bloed

en geef je over aan de zonde van mijn gewurgde sprot

Halve klokken lachen stil bij je in de buurt

en slechtgehumeurde verleiding mars vruchtbare zelfmoord

Mijn zadel glijdt morgen niet verder weg

en in 1955 sterven de doden in helse vergetelheid

mijn laatste domein

Toch veroveren we niet zoals Erinnyen op pagina twee

maar sluipen in onze levenloze natuur

In driedubbel helderobscur

Liefkozende waanzin Veroorzaakt af en toe een speciale aanwezigheid

dat zich gedraagt ​​als bloed dat te diep in scheermesjes is gezonken

en zo onze borstloze gloed in het bestiarium laten echoën?

t Toen mijn vergiftigde schaduwen braken in het dierenriemlicht

en gewoon weer een dood met de verwrongen geuren mi?

viel

Schrok een gehoornde kling in het hoogtepunt van dierlijke lust

en de zaak nieuwe leden

Zich getooid in grove gewaden

Bacchanten beklommen ijzige afgronden

maar droeg de tedere verdoemenis niet

Verkrachting wordt blind in ovipaar verlangen naar de dood

en het nee tegen God en Lucifer is uitgevonden

Een snode dwang vereist willekeurig gevaar,

wanneer de klaagzang van een ongelukkige jonkvrouw

blauwachtige anarchie druppelt over de poorten van naakt verlangen

Om mijn leven te vergeven in oude kookpuntverrijking,

de godslasterlijke oorsprong van alle grafvoeters zal leiden tot hun ondergang