Durch befleckte Berührung meiner Nemesis - Bethlehem

Vielleicht, Unerwartet,

lie?

ein Skorpion jenes los

was man jetzt noch nicht wu?

te und gefiel sich als in Stein gemei?

eltes Blut

auf den Schwingen seines Hodens

Die vermeintlichen Grade deiner verschatzten Ohnmacht

umflie?

en gar zu verschamt den Gottrasierten Blick

in die rohe Dunkelheit eines verwaisten Pferdeauges

Eine zweite Schere erlangt Erlaubnis

uber funffache Trauer

und nicht gerade das Chaos

wirkt als Kluft

Denn wenn sich eine Flammenkreatur

in den selbstgewahlten Tod tanzt

Und dunkler Reigen

zu den hehren Klangen des Seraphs cilt,

verhallt der Gedanke an berstendes Treibgut

wie ein gekreuzigter Aal,

dessen Bildnis uber den Rand des Bewegten Abgrundes schreitet

Kein Lodern erreicht mich

und niemand ist bereits dort

Wo mein Tod mit dem Zerwurfnis

einer versklavten Wurzel liebaugelt

Kein Nagelschatten zerrei?

t in der Stille

Meiner unterwurfigen Heimkehr

Doch nur zu direkt setzt sich ein kurzes Gehenk

uber die verbrauchte Scham meiner dunklem Glut hinweg

Totgeglaubte Nachlassigkeit hetzt mit Vehemenz

durch die aschfahle Brut einer bratfertigen Liebe

Und der einst gerade Balken ist nun angewinkelt

Und tragt den Docht nicht mehr

Possibly, unexpected

Allowing a Scorpion that

Of what we still don’t know

And let it fall in sculptured blood

By the Swing of his scrotum

The Putatives Grade your pre-judging swoon

Overflowing bashfully to the view of a Shaved God

in the brutal Darkness of an abandonded Horse eye

A second Scissor obtains admission

over fivefolds of sorrow

and it wasn’t just the Chaos

knitted like clothes

Then when a flaming creature did it in the self-chosen dances of death

And the Darker ones lead

The Seraphs who hurriedly chase the sounds

To Keep back the thoughts of Bursting

A pissed Eel,

Whose effigy steps over the edge of the Abyss

No Flames reach me and no one is already there

Where my death Discords with

an Enslaved toy base

No Nail Shadows tears through the stillness

Of my submissive return home

Yet, only to Directly sit itself on a shorter sword belt

Over the consumed shame of my darken ardor

Death Believes negligence instigates with vehemence

across the pale ashes that broods a ready to fry Love

and the once straight beam is now bent

and strapped to the wick no more

misschien onverwacht

leugen?

een schorpioen die bevrijdt

wat weet je nog niet?

te en tevreden als in steen gebeiteld?

oud bloed

op de vleugels van zijn testikels

De veronderstelde graden van je geschatte machteloosheid

rondstromen

en zelfs te verlegen de god-geschoren blik

in de rauwe duisternis van een verlaten paardenoog

Een tweede schaar krijgt toestemming

meer dan vijfvoudige rouw

en niet bepaald de chaos

werkt als een kloof

Want als er een vlammenwezen is

danst op de zelfgekozen dood

En donkere dans

op de sublieme klanken van de seraph cilt,

de gedachte aan uiteenspattend wrak sterft weg

als een gekruisigde paling,

wiens portret over de rand van de bewegende afgrond schrijdt

Geen vuur bereikt mij

en er is al niemand

Waar mijn dood met de kloof

spelen met een tot slaaf gemaakte wortel

Geen nagelschaduwscheur?

t in stilte

Mijn onderdanige thuiskomst

Maar al te direct doet een korte go

over de verbruikte schaamte van mijn donkere gloed

Nalatigheid waarvan wordt aangenomen dat het dode stormen zijn met heftigheid

door de asgrauwe spawn van een kant-en-klare liefde

En de eens rechte straal is nu hoekig

En draag de lont niet meer

Mogelijk, onverwachts

Een schorpioen toestaan ​​dat

Van wat we nog steeds niet weten

En laat het vallen in gebeeldhouwd bloed

Door de schommeling van zijn scrotum

De Putatives Beoordeel je pre-judging zwijm

Overvloeiend verlegen naar de mening van een geschoren God

in de brute duisternis van een verlaten paardenoog

Een tweede schaar krijgt toelating

meer dan vijfvoud van verdriet

en het was niet alleen de chaos

gebreid als kleding

Toen een vlammend wezen het deed in de zelfgekozen dansen van de dood

En de Donkeren leiden

De serafs die haastig de geluiden achtervolgen

Om de gedachten aan barsten tegen te houden

Een pissige paling,

Wiens beeltenis over de rand van de afgrond stapt

Geen vlammen bereiken me en er is al niemand

Waar mijn dood Onenigheid mee heeft?

een tot slaaf gemaakte speelgoedbasis

No Nail Shadows scheurt door de stilte

Van mijn onderdanige terugkeer naar huis

Maar alleen om direct op een kortere zwaardriem te gaan zitten

Over de verteerde schaamte van mijn verduisterde hartstocht

Dood gelooft dat nalatigheid heftig aanzet

Over de bleke as die broedt een klaar om te bakken Liefde

en de eens rechte balk is nu gebogen

en niet meer vastgebonden aan de lont