Von Bittersüssem Suizid - Bethlehem

Ich kann es nicht mehr messen.

Es trägt sich das, das was schwimmt.

Bist Du denn nicht beide?

Bist Du nicht alleine?

Bist Du nicht mein Verlangen?

Wo wir doch so weit unten sind!

Ist meine frische Lorain denn krank?

Und Du, Du liegst nur dort und harrst !

Viele Hekatombe,

verlieren sich in toter See.

Verrucht zu zein,

ist gar so schändlich !

Doch so ist mein Verlangen,

nun kann ich mit dir untergehen !

Ist meine frische Lorain denn krank?

Und Du, Du liegst nur dort und harrst !

Ik kan het niet meer meten.

Het draagt ​​wat drijft.

Zijn jullie niet allebei?

Ben je niet alleen?

Ben jij niet mijn verlangen?

Als we zo ver naar beneden zijn!

Is mijn verse Lorain ziek?

En jij, jij ligt daar maar en wacht!

veel hecatomben,

verdwalen in de dode zee.

durf te zeggen

is zo beschamend!

Maar dat is mijn verlangen

nu kan ik met je mee naar beneden!

Is mijn verse Lorain ziek?

En jij, jij ligt daar maar en wacht!