Fickselbomber Panzerplauze - Bethlehem

Neblein, Neblein, an der Wand

Spuckt alte Grätsche in die Hand

Wir wollen keine Kitzen säugen

Uns nicht im toten Schwur beäugen

Fräulein, Fräulein, riecht ganz leise

Nach Moder und auf diese Weise

Verstört sie greift nach alter Hatz

Brennt tote Ähren in den Satz

Fängt ab den Stuhl mit tot' Gebein

Pfählt scharfen Stahl in finst’rem Hain

Durchzuckt den Leib mit fahlen Sinnen

Dem Peitschenknall wirst nicht entrinnen

Nun schweife ab von bleicher Sonne

Vergiss die Ketten deiner Wonne

Versink' im Schleim der welken Fotze

Lauthals vergor’n mit kalter Kotze

Neblein, Neblein, wirr verwoben

Wird niemals uns’re Lust heut' loben

Verglüht zur Not bei einem Sturz

Zumal nie kommt er gar zu kurz

Verdinger Rost, zur Not im Keim

Zersetzt die Asche, ach wie fein

Ergraut' Begierd', so heiß und drall

Leckt Leberwurst, noch roh und prall

Mistig, mistig, aan de muur

Spuugt oude glaasjes in de hand

We willen geen kittens zogen

Beschouw ons niet in een dode eed

Fraulein, Fraulein, ruik heel zacht

Volgens Moder en op deze manier

Radeloos reikt ze naar oude haat

Brandt dode oren in de set

Vangt de stoel met dode botten

Doorboort scherp staal in verduisterd bosje

Haalt zijn schouders op door het lichaam met bleke zintuigen

Je zult niet ontsnappen aan de klap van de zweep

Dwaal nu af van de bleke zon

Vergeet de kettingen van je gelukzaligheid

Zinken in het slijm van de verdorde kut

Luid gefermenteerd met koud braaksel

Mistig, mistig, verward

Zal onze vreugde vandaag nooit prijzen

Verbrandt indien nodig bij een val

Vooral omdat het nooit te kort komt

Verdinger roest, desnoods in de kiem

Ontleedt de as, oh wat fijn

Hebzucht' verlangen, zo heet en mollig

Lik leverworst, nog steeds rauw en mollig