Maschinensatan - Bethlehem

Stanniol umhüllt meine Verschwendung, schlachtet tief in mich hinab

Für euch find' ich nie mehr Verwendung

stürz' euch von meinem sündigen Pfad

Die Liebe, nur den Schmerz erkennt, erstanden zum Selbstkostenpreis

wird nur noch vom greisen Ekel gehemmt

vermischt mit halbtrockenem Schweiss

Glut treibt Schwärze in mein Augenlicht

bestraft mich mit zündelnder Härte

die Hölle ist auf meine Psyche erpicht

vergrab ich die seel’losen Werte?

Die Narben der falschen Umnachtung beissen sich in das lodernde Gas

für euch zeige ich nur noch Verachtung

giftig' Abschaum, ihr Narren, mein Aas

Impulse, sie schwimmen meist d’runten, erstarren in stählerner Wut

Entzünde die züngelnden Lunten

ergötz mich am Schein meiner tosenden Glut

Die Farben der barschen Verachtung

schneiden sich in das schillernde Glas

mein Ich schenkt mir selten Beachtung

nied’res Gewinst, ihr findet kein Mass

Stahl — Rost — Stein — Russ — Harn — Tod — Garn — Brot

Vergoren mit süsser Belanglosigkeit auf buttergeschäumtem Rand

Umgeben von bitterem Selbstmitleid

mein heisser Atem, ein trostloses Pfand

Tinfolie wikkelt mijn afval, slacht diep in mij

Ik zal nooit meer iets voor je vinden

gooi jezelf van mijn zondige pad

Liefde die alleen pijn kent, gekocht tegen kostprijs

wordt alleen gehinderd door oude walging

gemengd met halfdroog zweet

Sintels drijven zwartheid in mijn gezichtsvermogen

straft me met vurige hardheid

De hel wil mijn psyche

begraaf ik de zielloze waarden?

De littekens van valse wanorde bijten in het laaiende gas

Ik toon alleen minachting voor jou

giftig uitschot, jullie dwazen, mijn aas

Impulsen, ze zwemmen daar meestal naar beneden, bevriezen in staalwoede

Steek de flikkerende zekeringen aan

geniet van de gloed van mijn brullende sintels

De kleuren van harde minachting

gesneden in het iriserende glas

mijn ego besteedt zelden aandacht aan mezelf

lage winst, je vindt geen maat

Staal - Roest - Steen - Roet - Urine - Dood - Garen - Brood

Gefermenteerd met zoete irrelevantie op een boterachtige rand

Omgeven door bitter zelfmedelijden

mijn hete adem, een troosteloze belofte