Funereal Owlblood - Bethlehem

The night grows pale

As with faint wing stroke

The cradle of decay

Emerges from the ruins of reason

The roaring silence

Sinks under the new trial

Which escapes with speechless ardor

Into decline

I tasted the morning dew

On a withered leaf

And forgot the acrimonious unrest

Which awoke during the moon-shine

Coz' only me is the frame and the blood

And i open your door into autumn

De nacht wordt bleek

Zoals bij een zwakke vleugelslag

De bakermat van het verval

Komt voort uit de ruïnes van de rede

De brullende stilte

Zinkt onder de nieuwe proef

Die met sprakeloze ijver ontsnapt

In verval

Ik proefde de ochtenddauw

Op een verdord blad

En vergat de bittere onrust

Die wakker werd tijdens de maanschijn

Want alleen ik ben het frame en het bloed

En ik open je deur in de herfst