Einsargen - Bethlehem

Gekonnt verlor der Ketzer den schwarzen Plastiksack

Gar eilig lief die Schwester zur anvisierten Schlacht

Nur schad', mein Strahl er flackert, ein weisser Schritt im Licht

Mein Schatten, viel zu zaghaft, Das Dunkel mich zerbricht

Fürwahr erstarb mein Bunker, biss in die Citrusfrucht

Gefahr ist wie Geflunker, der Stachel meiner Sucht

Ein Hieb zerstob den Bruder, sein Schrei floh durch die Nacht

Mein Gift zerfrass das Ruder, Mein Blut nahm ihm die Macht

Mein Blut nahm ihm die Macht

Mein karger Tempel schrie, ein scharfes Messer bricht

So nutzlos wie noch nie, sticht es mich heute nicht

Gehorsam schnalzt der Biss, schlüpft in die greise Brut

Blasphemisch klafft der Riss, vergor’n in kalter Wut

Letal vermummt in Phase, schritt ich durch nächtlich' Ruh

Verlor mich stets im Grase, zerbrach mich immerzu

Wo Eingenähte greinen, verbracht in Plastiknacht

Verdammt sich zu verneinen, vereint zur letzten Wacht

Vereint zur letzten Wacht

De ketter verloor vakkundig de zwarte plastic zak

De zus rende haastig naar de geplande strijd

Alleen jammer, mijn straal flikkert, een witte stap in het licht

Mijn schaduw, veel te timide, de duisternis breekt me

Echt mijn bunker stierf, beet in de citrusvrucht

Gevaar is als fibbing, de doorn van mijn verslaving

Een klap verbrijzelde de broer, zijn schreeuw vluchtte door de nacht

Mijn gif at het roer op, Mijn bloed nam zijn kracht weg

Mijn bloed nam zijn macht weg

Mijn kale tempel schreeuwde, een scherp mes breekt

Zo nutteloos als altijd, het steekt me niet vandaag

De beet klikt gehoorzaam, glijdt in het bejaarde broed

De spleet gaapt godslasterlijk, gefermenteerd in koude woede

Dodelijk gemaskeerd in fase, liep ik door de nachtelijke rust

Verloor me altijd in het gras, brak me altijd

Waar ingenaaid gekreun, doorgebracht in plastic nacht

Gedoemd om te ontkennen, verenigd in de laatste wacht

Verenigd voor de laatste wacht