Aus Dunkler Ritze Fruchtig Wahn (lim. Ed.) - Bethlehem

Ich bin nicht nur eine Farbe

sondern letztlich Siebzehn und Drei

als elfte Möglichkeit zu sterben

Eine Zeit ist zu kurz aber niemals länger

darum laÿt mich meine Schulter begraben

und alle finger einzeln auskleiden

Dann kann ich das schwartze Loch leugnen

und tief in gefaltete Keuschheit einblicken

Beim nächsten Mal lauschen wir deinem Blut

und ergeben uns in die Sünde meiner strangulierten Sprotte

Halbirte Uhren lachen lautlos in deiner Nähe

und übelgelaunte Versuchung trübt frucht’gen Suizid

Mein Sattel rutscht morgen nicht mehr weiter

und 1955 sterben die Toten in infernalischem Vergessen meiner letzten Domäne

Dennoch erobern wir nicht, wie Erinnyen auf Seite Zwei

sondern erschleichen unsere unbeseelte Natur in dreifaltigem Clairobscur

Liebkosender Wahn bewirkt zuweilen eine besondere Gegenwart

welche sich wie zu tief gesunkenes Blut in Rasierklingen verhält

und somit unser brustloses Glühen im Bestiarium widerhallen läÿt

Als meine vergifteten Schatten im Zodiakallicht entzweibrachen

und nur ein weiterer Tod den verkämpften Gerüchen miÿfiel

erschrak eine gehörnte Klinge in der Vollendung animalischer Lust

und der Verkäsung neue Glieder schmückten sich in grobem Gewande

Bacchanten erklommen eisige Schlünde doch gebaren die zarte Verdammnis nicht

Notzucht erblindet in oviparer Todessehnsucht und das Nein gegen Gott und

Luzifer ist erdacht Ein ruchloser Zwang erfordert willkürliche Gefarhr wenn die

Totenklage einer glücklos verschiedenen Maid bläuliche Anarchie über die Pforten

der nackten Begierde träufelt Um in uralter Anreicherung des Siedepunktes mein

Leben zu vergeben wird der blasphemische Ursprung aller Grabfüÿer zum

Untergang gereichen.

Ik ben niet alleen een kleur

maar uiteindelijk zeventien en drie

als de elfde kans om te sterven

Een tijd is te kort, maar nooit langer

laat me daarom mijn schouder begraven

en lijn elke vinger afzonderlijk

Dan kan ik het zwarte gat ontkennen

en kijk diep in gevouwen kuisheid

Volgende keer luisteren we naar je bloed

en geef je over aan de zonde van mijn gewurgde sprot

Halfslachtige klokken lachen stil bij je in de buurt

en slechtgehumeurde verleiding wolken vruchtbare zelfmoord

Mijn zadel glijdt morgen niet verder weg

en in 1955 sterven de doden in helse vergetelheid van mijn laatste domein

Toch veroveren we niet zoals Erinnyen op pagina twee

maar sluipen in onze levenloze natuur in drievoudig Clairobscur

Liefkozende waanzin zorgt soms voor een bijzondere aanwezigheid

dat zich gedraagt ​​als bloed dat te diep in scheermesjes is gezonken

en laat zo onze borstloze gloed weerklinken in het bestiarium

Toen mijn vergiftigde schaduwen braken in het dierenriemlicht

en er viel nog maar één dood door de geuren die werden bestreden

schrok een gehoornde kling in de perfectie van dierlijke lust

en leden die nieuw waren met kaas versierden zich in grove kleding

Bacchanten beklommen ijzige afgronden, maar droegen geen tedere verdoemenis

Verkrachting wordt blind in ovipaar verlangen naar de dood en het nee tegen God en

Lucifer is bedacht. Een snode dwang vereist willekeurig gevaar wanneer de...

Klaagliederen van een meisje dat zonder geluk was gestorven, blauwe anarchie boven de poorten

van naakt verlangen druppelt Um in oude verrijking van kookpuntmijn

Leven vergeven wordt de godslasterlijke oorsprong van alle grafstenen

ondergang.