Seventeen - Beth Crowley

I can go for days, even months

without thinking of you, not even once

then like a wave you come crashing into my dreams

I’m sitting with you in your beat up car

laughing and looking up at the stars

a shadow falls over your face as you turn to me

You say I won’t be happy til I give you the world

Don’t you know you’ll always be my girl

and I wake up with your words echoing through my head

Are you thinking of me where you are now?

Are you happy with how your life’s turning out?

I know we were kids back then

but it’s not fair to downplay it

Too many years have since gone by

to confess what’s been haunting me all of this time

That a part of me is seventeen

and still in love with you

I leave my eyes closed so I can keep

slow dancing with your memory

But the image that once burned brightly starts to fade

I know I romanticize all that we were

at the end of the day you and I didn’t work

Yet so much of who I am I owe to you

If I knew back then what I know now

Could have foretold the end somehow

I still don’t think I would change a thing

about how I felt at seventeen

Ik kan dagen, zelfs maanden gaan

zonder aan jou te denken, zelfs niet één keer

dan stort je als een golf in mijn dromen

Ik zit bij je in je versleten auto

lachen en naar de sterren kijken

er valt een schaduw over je gezicht als je je naar mij draait

Je zegt dat ik niet blij zal zijn totdat ik je de wereld geef

Weet je niet dat je altijd mijn meisje zult zijn

en ik word wakker met je woorden die door mijn hoofd galmen

Denk je aan mij waar je nu bent?

Ben je blij met hoe je leven verloopt?

Ik weet dat we toen nog kinderen waren

maar het is niet eerlijk om het te bagatelliseren

Er zijn te veel jaren verstreken

om te bekennen wat me al die tijd achtervolgt

Dat een deel van mij zeventien is

en nog steeds verliefd op je

Ik laat mijn ogen dicht zodat ik kan blijven

langzaam dansen met je geheugen

Maar het beeld dat ooit fel brandde, begint te vervagen

Ik weet dat ik alles wat we waren romantiseert

aan het eind van de dag hebben jij en ik niet gewerkt

Maar zo veel van wie ik ben, heb ik aan jou te danken

Als ik toen wist wat ik nu weet

Had op de een of andere manier het einde kunnen voorspellen

Ik denk nog steeds niet dat ik iets zou veranderen

over hoe ik me voelde toen ik zeventien was