La Flor De Mis Heridas - Bersuit Vergarabat

Aquella bombacha que fue blanca

Hoy se encuentra casi casi toda negra

Pero es un trofeo de guerra

De muchas incansables maratones

Y no pienso devolver esos calzones

Ni tirarlos porque nadie ya los usa

Son el alma verdadera de esta musa

Y el ritmo que late en mis canciones

Están guardados en una cajonera

Juntos a otros objetos fetiche

Y le rindo culto al cocoliche

Al linyerismo voyeur de la borrachera

Junto recuerdos y mil hojas rotosas

Todo manchado por viejas sensaciones

De hermosas corridas y reuniones

Donde prodría sucedernos cualquier cosa

El negro Dante transitado en las cornisas

O Valentín empernando en los balcones

Y los secuaces de Huguito acovachados

En un rincón atrás de los mirones

El menduco siempre duro como un perro

Y los mareados desmayados por doquier

Las chicas agitando la caderas y calentando

La croqueta de la gente hasta arder

Es la flor de mis heridas

Que se abre cualquier día

Y me despierta por las noches

Sudando y extrañándote

Festejos infinitos sin motivo

Quilombos espontaneos de semana

Rebueltas furibundas en la cama

Ingestas continuadas sin estilo

Pero todo lo que tuvo que pasar pasó

Siempre uno u otro modo haya pasado

Por eso es que los trastos van guardados

Para que nunca nadie se me olvide

Y en abierto homenaje a aquellos días

A las noches desbordantes de locura

Evocando increíbles aventuras

Cargo historias múltiples quilates

Galanes, divas y primates

Psicópatas y locos de remate

Todos mezclados en una misma pieza

Servidos como peces en bandeja

A veces en las noches de mal sueño

O en las tardes de domingo domingueras

Hurgo en los placares encerrados

Entre prendas y papeles olvidados

Y descubro de pronto en mi guarida

Tu sucia bombacha preferida

La huelo muy profundo y cobro vida

Tu fragancia femenina es la flor de mis heridas

Es la flor de mis heridas

Que se abre cualquier día

Y me despierta por las noches

Sudando y extrañandote

Es la flor de mis heridas

Que se abre cualquier día

Y me despierta por las noches

Sudando y extrañandote

Es la flor de mis heridas

Que se abre cualquier día

Y me despierta por las noches

Sudando y extrañandote

Dat slipje dat wit was

Vandaag bijna helemaal zwart

Maar het is een oorlogstrofee

Van vele onvermoeibare marathons

En ik ga dat slipje niet teruggeven

Gooi ze ook niet weg omdat niemand ze meer gebruikt

Zij zijn de ware ziel van deze muze

En het ritme dat klopt in mijn liedjes

Ze worden opgeborgen in een ladekast

Samen met andere fetisj-objecten

En ik aanbid de cocoliche

Naar het voyeurisme van dronkenschap

Ik heb herinneringen en duizend gebroken bladeren samengevoegd

Allemaal bevlekt door oude gevoelens

Van mooie runs en meetings

Waar ons iets kan overkomen

De zwarte Dante reisde op de kroonlijsten

Of Valentijn die op de balkons scharrelt

En Huguito's handlangers ineengedoken

In een hoekje achter de toeschouwers

De ingewanden altijd zo hard als een hond

En de duizeligheid viel overal weg

De meiden schudden hun heupen en warmen zich op

De kroket van het volk tot hij brandt

Het is de bloem van mijn wonden

die elke dag opengaat

En het maakt me 's nachts wakker

zweten en je missen

Oneindige feesten zonder reden

Wekelijkse spontane quilombos

Woedende rellen in bed

Continue inname zonder stijl

Maar alles wat moest gebeuren is gebeurd

Altijd is er op de een of andere manier voorbij gegaan

Daarom wordt de rommel opgeslagen

Zodat niemand mij ooit vergeet

En als openlijk eerbetoon aan die tijd

Naar de overvolle nachten van waanzin

Ongelooflijke avonturen oproepen

Ik draag meerdere karaatverhalen bij me

Galanten, diva's en primaten

Psychopaten en gekke mensen

Alles gemengd in één stuk

Geserveerd als vis op een dienblad

Soms in de nachten van slechte slaap

Of op zondagmiddag

Ik rommel in de afgesloten kasten

Tussen kleren en vergeten papieren

En ik ontdek plotseling in mijn hol

Je favoriete vuile slipje

Ik ruik haar heel diep en ik kom tot leven

Je vrouwelijke geur is de bloem van mijn wonden

Het is de bloem van mijn wonden

die elke dag opengaat

En het maakt me 's nachts wakker

zweten en je missen

Het is de bloem van mijn wonden

die elke dag opengaat

En het maakt me 's nachts wakker

zweten en je missen

Het is de bloem van mijn wonden

die elke dag opengaat

En het maakt me 's nachts wakker

zweten en je missen