Homenaje a los locos del borda - Bersuit Vergarabat

La historia, no recordará

A esos espectros‚ que andan solos con su alma

Cabalgan‚ cabalgan‚ cabalgan en sus fantasías

Persiguen lo deseable y no se frenan con drogas inyectables

Mirando arriba esperando a alguien bajar, sin dientes

Como si la vida les quitara voracidad

El vientre tan hinchado de comer verdades

Avanzan, avanzan‚ avanzan sin popularidad

No necesitan trámites para acceder a la vida

El pueblo esta dispuesto a perdonar a un terrible asesino

Pero siempre escupirán en la cara del que piense distinto

Aunque cante a veces

Tengo la impresión de que la gente escucha las frases que acompañan su caída

Miro mi guitarra y la veo tan inútil

Me arranco la garganta y quiero gritar

Un auto es más acariciado que un hombre extraño

Me arranco la garganta y quiero gritar

Un auto es más acariciado que un hombre extraño

Geschiedenis, zal het niet onthouden

Aan die spoken die alleen lopen met hun ziel

Ze rijden, ze rijden, ze rijden in hun fantasieën

Ze jagen op het gewenste en worden niet tegengehouden door injectiemedicijnen

Opkijkend wachtend tot iemand naar beneden komt, geen tanden

Alsof het leven hun vraatzucht wegnam

De buik zo opgezwollen van het eten van waarheden

Ze gaan vooruit, ze gaan vooruit, ze gaan door zonder populariteit

Ze hebben geen papierwerk nodig om toegang te krijgen tot het leven

De stad is bereid een verschrikkelijke moordenaar te vergeven

Maar ze zullen altijd in het gezicht spugen van degenen die er anders over denken

Hoewel ik soms zing

Ik heb de indruk dat mensen luisteren naar de zinnen die bij zijn val horen

Ik kijk naar mijn gitaar en ik zie het zo nutteloos

Ik ruk mijn keel uit en ik wil schreeuwen

Een auto wordt meer gestreeld dan een vreemde man

Ik ruk mijn keel uit en ik wil schreeuwen

Een auto wordt meer gestreeld dan een vreemde man