Ansiando Libertad - Bersuit Vergarabat

Cuando escape por los cielos, fui sólo a caballo de mi corazón

La pasión me hizo ciego, igual seguía orientado con mi otra misión

Cuando solté las amarras, había encadenado mi infancia, mis pies

Y con andar dolorido, me di aliento pujado por mi tozudez

Alquimia decadente, que me fue golpeando y crecía el temor

Me atragante con mi espuma, y hoy viajo en la ola sin luz interior

Ansiando libertad, ansiando libertad

Cuando perdí la fe, encontré un amigo, en mi propio dolor

No me cuide de lo que dije, y después termine, padeciéndolo

Lo que no se dobla se parte, y aprendí a ser blando para soltarme

Y así saltar al vacío, mucho más liviano y no quebrarme

Lucho con los fantasmas, que son el legado a mi generación

Lucho y sigo intentando, encontrar un destello en mi fuego interior

Ansiando libertad, ansiando libertad…

Toen ik door de lucht ontsnapte, reed ik alleen mijn hart

De passie maakte me blind, ik was nog steeds gericht op mijn andere missie

Toen ik de ligplaatsen losliet, had ik mijn jeugd geketend, mijn voeten

En met pijnlijk lopen, gaf ik mezelf de adem geduwd door mijn koppigheid

Decadente alchemie, die me trof en angst groeide

Ik stik in mijn schuim en vandaag rijd ik op de golf zonder innerlijk licht

Verlangen naar vrijheid, verlangen naar vrijheid

Toen ik mijn geloof verloor, vond ik een vriend, in mijn eigen pijn

Het kon me niet schelen wat ik zei, en toen kreeg ik er last van

Wat niet buigt, breekt, en ik heb geleerd zacht te zijn om los te laten

En zo in de leegte springen, veel lichter en niet breken

Ik vecht met de geesten, die de erfenis zijn van mijn generatie

Ik worstel en blijf proberen, om een ​​vonk te vinden in mijn innerlijke vuur

Verlangen naar vrijheid, verlangen naar vrijheid...