Si puedo volverte a ver - Benny, Miguel Bose

En cuanto puede se me escapa

Y de momento lo que ha sido… fue

En esta ausencia que respiro

Hay algo mas… y otras muchas por llover

¿como apreder a estar perdido?

¿como empezar a echar de menos

Cuando estreno el corazon?

Y si es mi suerte que sea fuerte

Que me queme todo entero y de una vez

Y cuando quieras te lo escribo

Sin un descanso, mientras que hay una pared

En pleno cielo y por si acaso en el olvido

Que me aguante lo que muero

Si puedo volverte a ver

En cuanto puede se me escapa

Del aire cuelgan mis suspiros… y es

Asi de simple, asi de grande

Es algo que… no consigo no querer

Y no me cabe mas paciencia

Estoy cansado de morderme el corazon, no puedo mas

Si es el destino que me rompa a estas alturas

Que me parta de una vez

Y cuando quieras te lo escribo

Sin un descanso, mientras que hay una pared

En pleno cielo y por si acaso en el olvido

Que me aguante lo que muero

Si puedo volverte a ver

En cada mirada se me va

Cada abrazo un laberinto que.

nunca deshare

Cada silencio, eternidad

Cada noche hay un secreto que me da

Y cuando quieras te lo escribo

Sin un descanso, mientras que hay una pared

En pleno cielo y por si acaso en el olvido

Que me aguante lo que muero

Si puedo volverte a ver…

Zodra het kan, ontgaat het me

En wat is tot nu toe... was

In deze afwezigheid dat ik adem

Er is nog iets... en vele anderen om te regenen

Hoe te leren verdwalen?

hoe te beginnen met missen?

Wanneer laat ik het hart los?

En als het mijn geluk is dat ik sterk ben

Dat ik alles heel en tegelijk verbrand

En wanneer je maar wilt, zal ik het je schrijven

Zonder pauze terwijl er een muur is

In de volle lucht en voor het geval dat in de vergetelheid

Dat ik verdraag wat ik sterf

als ik je weer kan zien

Zodra het kan, ontgaat het me

Mijn zuchten hangen uit de lucht... en dat is het ook

Zo simpel, zo groot

Het is iets dat... ik kan het niet niet willen

En ik heb niet meer geduld

Ik ben het beu om in mijn hart te bijten, ik kan niet meer

Als het het lot is dat me op dit punt breekt

laat me gaan in een keer

En wanneer je maar wilt, zal ik het je schrijven

Zonder pauze terwijl er een muur is

In de volle lucht en voor het geval dat in de vergetelheid

Dat ik verdraag wat ik sterf

als ik je weer kan zien

In elke blik gaat het weg

Elke knuffel een labyrint dat.

nooit ongedaan maken

Elke stilte, eeuwigheid

Elke nacht is er een geheim dat me geeft

En wanneer je maar wilt, zal ik het je schrijven

Zonder pauze terwijl er een muur is

In de volle lucht en voor het geval dat in de vergetelheid

Dat ik verdraag wat ik sterf

Als ik je weer kan zien...