Forgive Me Father - Benighted, Trevor Strnad

The weight of my miscreation crushing my shoulders

A distant echo reminds me of the abhorrent mistake

You made me

Humble servant of your unknown will

Following your steps in obscurity

Forgive me Father full of guilt I shall bend

Forgive me Father your reign comes to an end

The thorns blessed my miserable flesh

Embracing the cadaverous condition of a degenerative seed

I wear my own stigmas, I owe you nothing

Not even the filthy bile burning my stomach

This is my legacy, chronicles of an ordinary hate

Against the perfidious re-creator

All these children are mine, my own manking

Transcended in submission

I stand in front of my throne, triumphant and bloodthirsty

The authority long forgotten

The cold grasp of death vanished

I kneel in front of you, guilty and begging

Your severe glance crushing me to the ground

Forgive me Father

Liar

I absolve you from all your burdens

Mankind

Through the evil incarnated

Mankind

By needles regenerated

My sons, my sins

I can’t hear the scream of the horses anymore

Your silence remains insane and deafening

Forgive me Father your reign comes to an end

My rage is consuming me, I can barely see my leash

Deforming my neck in a heavy breath

Proud victim of a voluntary slavery

Het gewicht van mijn miscreatie die mijn schouders verplettert

Een verre echo herinnert me aan de weerzinwekkende fout

Jij liet het me doen

Nederige dienaar van uw onbekende wil

Uw stappen volgen in het verborgene

Vergeef me vader vol schuld ik zal buigen

Vergeef me Vader, uw heerschappij komt tot een einde

De doornen zegenden mijn ellendige vlees

De kadaverachtige toestand van een degeneratief zaad omarmen

Ik draag mijn eigen stigma's, ik ben je niets schuldig

Zelfs niet de smerige gal die mijn maag verbrandt

Dit is mijn erfenis, kronieken van een gewone haat

Tegen de perfide herschepper

Al deze kinderen zijn van mij, mijn eigen manking

Overstegen in inzending

Ik sta voor mijn troon, triomfantelijk en bloeddorstig

De autoriteit lang vergeten

De koude greep van de dood verdween

Ik kniel voor je, schuldig en smekend

Je strenge blik verplettert me op de grond

Vergeef mij vader

Leugenaar

Ik ontsla je van al je lasten

Mensheid

Door het geïncarneerde kwaad

Mensheid

Door naalden geregenereerd

Mijn zonen, mijn zonden

Ik kan het geschreeuw van de paarden niet meer horen

Je stilte blijft krankzinnig en oorverdovend

Vergeef me Vader, uw heerschappij komt tot een einde

Mijn woede verteert me, ik kan mijn riem amper zien

Mijn nek vervormen bij een zware ademhaling

Trots slachtoffer van vrijwillige slavernij