Grind Wit - Benighted

Etranges visions perdues dans mon sommeil

L’homme est assis, violemment immobile.

Il trempe sa lame dans la médiocrité,

Et dans le sang la pointe immaculée

Ivre mort, suspendu aux lèvres du mépris

Il compose et un long sillon coule.

Il écorche l’esquisse jusqu'à en fléchir la trame

Il tapisse mon corps de ses mucosités

A l’ornière ruisselle l'éclat de ma structure viscérale

Le prisme et ses reflets ne renvoient que des cendres

Les bases sont fondées.

Ma part d’ombre t’appartient,

Tu porteras mes chaines

L’oeuvre inachevée, tableau de mon âme déconstruite

Ma part d’ombre t’appartient désormais.

Tu restes aveugle, tes mains tracent avec le mauvais sang

Ta signature sera celle de mon irréversible perte,

A laquelle je suis enchainé

Le mauvais guette, à l’affût de l’usure du temps,

Qui le laissera paraître

Et prendre le dessus lorsque l'écorce s’effritera.

Tu peux bruler ma langue, écorcher mes paupières,

Je saurai malgré tout

Et je rêve d’un noeud coulant se refermant inexorablement sur ma gorge.

Vreemde visioenen verloren in mijn slaap

De man zit, gewelddadig bewegingsloos.

Hij doopt zijn mes in middelmatigheid,

En in het bloed de smetteloze punt

Dood dronken, hangend aan de lippen van minachting

Hij draait en een lange voren vloeit.

Hij krast de schets totdat deze het frame buigt

Hij omlijnt mijn lichaam met zijn slijm

In de sleur stroomt de glans van mijn viscerale structuur

Het prisma en zijn reflecties geven alleen as terug

De basis is gelegd.

Mijn donkere kant is van jou,

Je zult mijn kettingen dragen

Het onvoltooide werk, schilderij van mijn gedeconstrueerde ziel

Mijn donkere kant is nu de jouwe.

Je blijft blind, je handen sporen met het slechte bloed

Jouw handtekening zal die van mijn onomkeerbaar verlies zijn,

ik ben geketend aan

De slechte liggen op de loer, op zoek naar de slijtage van de tijd,

Wie laat het zien

En het overnemen als de bast afbrokkelt.

Je kunt mijn tong verbranden, mijn oogleden villen,

ik zal het toch weten

En ik droom van een strop die onverbiddelijk over mijn keel sluit.