Сын Прокурора - Беломорканал

Бледным светом луна озарила

Старый кладбищенский двор.

Над забытою старой могилой

Плакал молоденький вор.

— Прости меня, милая мама,

Ты рано из жизни ушла.

Потеряла любимого сына,

Отца-подлеца не нашла.

Отец мой в большом тёплом доме,

С новой семьёй — прокурор.

Он судит людей по закону,

Не зная, что сын его вор.

И вот на скамье подсудимых

Молоденький мальчик сидит

И голубыми глазами

На отца-прокурора глядит.

Прокурор зачитал обвиненье,

Преступнику слово дано:

«Судите вы, граждане судьи,

Вам надо, а мне всё равно».

Раздался коротенький выстрел,

И мальчик на землю упал.

«Я твой сын», — улыбнувшись пред смертью

Вор прокурору сказал.

— Мой милый, мой родненький мальчик,

Зачем на суде ты молчал?

Сказал бы об этом мне раньше,

И папа тебя б оправдал.

Бледным светом луна озарила

Старый кладбищенский двор.

Над старой и новой могилой

Повесился сам прокурор.

De maan scheen met bleek licht

Oude begraafplaats werf.

Boven het vergeten oude graf

De jonge dief huilde.

- Vergeef me, lieve moeder,

Je bent vroeg uit het leven gestapt.

Verloor mijn geliefde zoon

Ik heb de schurkenvader niet gevonden.

Mijn vader is in een groot warm huis,

Met een nieuw gezin - een aanklager.

Hij oordeelt mensen volgens de wet,

Niet wetende dat zijn zoon een dief is.

En hier op het dok

jonge jongen zitten

En blauwe ogen

Hij kijkt naar zijn vader, de aanklager.

De officier van justitie las de aanklacht voor

De dader heeft een woord:

"Jullie oordelen, burgers van de rechter,

Je hebt het nodig, maar het kan me niet schelen."

Er was een kort schot

En de jongen viel op de grond.

"Ik ben je zoon," glimlachend voor de dood

De dief vertelde de officier van justitie.

- Mijn liefste, mijn lieve jongen,

Waarom zweeg je in de rechtszaal?

Zou me er eerder over hebben verteld

En papa zou je rechtvaardigen.

De maan scheen met bleek licht

Oude begraafplaats werf.

Boven het oude en nieuwe graf

De officier van justitie hing zichzelf op.