Разведённые мосты. Часть 2 - Беломорканал

Зачем разводятся мосты в столице северных ночей,

В туманах прячутся огни улиц разбитых фонарей.

Зачем разводятся мосты в столице северных ветров,

На двух оставив берегах одну горячую любовь.

Этой легенде много лет, как и бессмертной той любви,

Она живёт на небесах и в водах ледяных Невы.

Её история — туман, её страницы — чайки стон,

Слеза её — прозрачный дождь, а боль цепей — холодный звон.

SOLO

В застенках каменных Крестов томился узник молодой,

Его ждала, храня любовь, богиня с золотой косой.

Узник весточку прислал, что собирается бежать,

Просил он юную любовь, огнём свой берег показать.

В холодной питерской ночи за ним по следу шёл конвой,

А в полночь развели мосты, мосты надежды над Невой.

А на другом на берегу сиял любимой огонёк,

И в воды ледяной реки нырнул с надеждой паренёк.

Но злой была безлунной ночь, огонь конвойный растоптал,

А в волнах мутных паренёк напрасно огонёк искал.

Он мается по берегам, он стал безумною волной,

Белою чайкою она летает с криком над Невой.

Зачем разводятся мосты в столице северных ночей,

В туманах прячутся огни улиц разбитых фонарей.

Зачем разводятся мосты в столице северных ветров,

На двух оставив берегах одну горячую любовь.

Waarom worden er bruggen gebouwd in de hoofdstad van de noordelijke nachten,

Straatlantaarns van kapotte lantaarns verstoppen zich in de mist.

Waarom worden er bruggen gebouwd in de hoofdstad van de noordelijke winden,

Een vurige liefde op twee oevers achterlatend.

Deze legende is vele jaren oud, net als die onsterfelijke liefde

Ze leeft in de hemel en in het ijskoude water van de Neva.

Haar verhaal is mist, haar pagina's zijn kreunende meeuwen,

Haar traan is een doorzichtige regen, en de pijn van haar kettingen is een koud gerinkel.

SOLO

In de kerkers van de stenen kruisen kwijnde een jonge gevangene weg,

Een godin met een gouden zeis wachtte op hem en hield de liefde.

De gevangene stuurde een bericht dat hij zou vluchten,

Hij vroeg jonge liefde om zijn kust met vuur te laten zien.

In de koude nacht van Sint-Petersburg volgde een konvooi hem,

En om middernacht openden ze de bruggen, de bruggen van hoop over de Neva.

En aan de andere kant, aan de oever, scheen een geliefd licht,

En de jongen dook hoopvol in het water van de ijskoude rivier.

Maar de maanloze nacht was slecht, het konvooivuur vertrapt,

En in de modderige golven zocht de jongen tevergeefs naar licht.

Hij zwoegt langs de kusten, hij is een gekke golf geworden,

Als een witte meeuw vliegt ze met een kreet over de Neva.

Waarom worden er bruggen gebouwd in de hoofdstad van de noordelijke nachten,

Straatlantaarns van kapotte lantaarns verstoppen zich in de mist.

Waarom worden er bruggen gebouwd in de hoofdstad van de noordelijke winden,

Een vurige liefde op twee oevers achterlatend.