Adorable mépris - Belenos

Les hauts murs de ma vie ne sont pas des visages

Que le premier venu peut flatter de la main

Croyez-vous que je puisse habiter une cage

Où l’on vienne en pitié me jeter quelques grains

Quelques déchêts d’un ciel dont la plus grosse part

Pourrait contenter mon appétit humain

Ceux qui frôlent ma vie ne se demandent guère

La vivante raison que j’aurais d’exister

Si coupé pour toujours du reste de la terre

Il m’arrivait entres ces murs de demeurer

Je saurais vous trouver la place insupportable

Je saurais vous trouver la place insupportable

Que depuis si longtemps vous occupez en moi

Vivant plus indéci que les châteaux de sable

Que le seul bruit du sang dans la poitrine effraie

Et je vous parlerai comme si vous de même

Rien ne subsistait qu’un regard discret

De hoge muren van mijn leven zijn geen gezichten

Dat de eerste kan met de hand vleien

Geloof je dat ik in een kooi kan wonen?

Waar men komt met medelijden om me een paar korrels te gooien

Wat afval uit de lucht, waarvan de meeste

Zou mijn menselijke eetlust kunnen stillen

Degenen die mijn leven poetsen vragen zich nauwelijks af

De levende reden dat ik zou moeten bestaan

Dus voor altijd afgesneden van de rest van de aarde

Ik woonde toevallig binnen deze muren

Ik zou je de ondraaglijke plek kunnen vinden

Ik zou je de ondraaglijke plek kunnen vinden

Dat je me al zo lang bezighoudt

Onbeslister leven dan zandkastelen

Laat alleen al het geluid van bloed in de borst beangstigen

En ik zal met je praten zoals jij hetzelfde

Er bleef niets anders over dan een discrete blik