Ophelia - Becca Stevens

Ophelia

Wandered out into the belly of the woods

To bleed out in the arms of love that once bidden her heart

That beat for him

The sleeping man

In the silence of the absence of her self-fulfilling dreams

Ophelia found a place to rest where the river finds the sea

Of all the beauty that she had ever seen

Ophelia felt it all at once

At one with everything

And so with him

The sleeping man

Her restless heart had done it again

A fool for a hollow dream

Then lovesick and out of sorts

She’d fallen on the sleeper’s sword

So Ophelia wandered out into the belly of the sea

So she could finally see herself as she was meant to be

And cradled by the water, rocking her to sleep

Ophelia made a promise from thine own self be free

And fell into

The arms of the deep

In the night travelling home from war

His dreams as black as ink

Now upon the river’s edge

Death parted

To wash his grisled face

And drink

And as he cupped his empty hands to bring 'em to his lips

A vision of a woman nearly stopped his breath

He knew this woman, he’d seen her in his dreams

She’d haunted him on the battlefield and gave him cause to live

Of all the beauty that he had ever seen

Now he felt it all at once

Now he felt it all at once

Ophelia

His restless heart had done it again

A fool for a phantom queen

He dropped his armour and his sword

And all he had ever been

The knight looked in the water to find his river queen

And there he saw a man like him where she had always been

Of all the beauty that he had ever seen

Now he felt it all at once

At one with everything

And so with her

Ophelia

Ophelia

Dwaalde naar de buik van het bos

Om uit te bloeden in de armen van liefde die ooit haar hart opriep

Die beat voor hem

de slapende man

In de stilte van de afwezigheid van haar zelfvervullende dromen

Ophelia heeft een rustplaats gevonden waar de rivier de zee vindt

Van al het moois dat ze ooit had gezien

Ophelia voelde het allemaal tegelijk

Eén met alles

En dus met hem

de slapende man

Haar rusteloze hart had het weer gedaan

Een dwaas voor een holle droom

Daarna verliefd en uit de toon

Ze was gevallen op het zwaard van de slaper

Dus Ophelia dwaalde de buik van de zee in

Zodat ze zichzelf eindelijk kon zien zoals ze bedoeld was te zijn

En gewiegd door het water, haar in slaap wiegen

Ophelia deed een belofte van jezelf wees vrij

En viel in

De armen van de diepte

's Nachts op weg naar huis van oorlog

Zijn dromen zo zwart als inkt

Nu aan de rand van de rivier

De dood scheidde

Om zijn grauw gezicht te wassen

En drink

En terwijl hij zijn lege handen tot een kom greep om ze aan zijn lippen te brengen

Een visioen van een vrouw stopte bijna met ademen

Hij kende deze vrouw, hij had haar in zijn dromen gezien

Ze had hem achtervolgd op het slagveld en gaf hem reden om te leven

Van al het moois dat hij ooit had gezien

Nu voelde hij het allemaal tegelijk

Nu voelde hij het allemaal tegelijk

Ophelia

Zijn rusteloze hart had het weer gedaan

Een dwaas voor een spookkoningin

Hij liet zijn wapenrusting en zijn zwaard vallen

En alles wat hij ooit was geweest

De ridder keek in het water om zijn rivierkoningin te vinden

En daar zag hij een man zoals hij waar ze altijd was geweest

Van al het moois dat hij ooit had gezien

Nu voelde hij het allemaal tegelijk

Eén met alles

En zo met haar

Ophelia