Rue de Buci - BB Brunes

Oh j’ai tant pleuré

Maintes fois retenu

L’impalpable jour qui s’en allait

Sur le macadam vague à l'âme je m’en vais

Et rugissent les regrets

D’une silhouette idolâtrée

À mes tout premiers pas

Elle aime aussi

Monter descendre

Rue de Buci

Je me demande pourquoi

Oh j’ai tant pleuré

Sur des nuques nues

Si bien que jamais plus je ne t’ai plus

Merci bien madame mais ce don d'âme est à jeter

Aussi loin que vous pouvez

Car je n’aurais plus la force

De me montrer du doigt

Elle aime aussi

Monter descendre

Les jours se suivent

Ne se ressemblent pas

Sur le macadam vague à l'âme je m’en vais

Et rugissent les regrets

Non je n’aurais plus la force

De mon montrer

À l’infini

Toujours ensemble

Comme deux amis

Qui se ressemblent

You and me we should be Toujours ensemble

Reviens la litanie

Je me demande pourquoi

Oh ik heb zo gehuild

Vele malen terughoudend

De ongrijpbare dag die wegging

Op het asfalt vaag naar de ziel ga ik

En spijt brul

Van een verafgood silhouet

Bij mijn allereerste stapjes

Ze houdt ook van

Ga omhoog, ga naar beneden

Rue de Buci

ik vraag me af waarom

Oh ik heb zo gehuild

Op blote nek

Dus ik zal je nooit meer hebben

Heel erg bedankt mevrouw, maar dit geschenk van de ziel moet worden weggegooid

Voor zover je kunt

Omdat ik de kracht niet zou hebben

Om me de vinger te laten zien

Ze houdt ook van

Ga omhoog, ga naar beneden

De dagen gaan voorbij

lijken niet op elkaar

Op het asfalt vaag naar de ziel ga ik

En spijt brul

Nee, ik heb de kracht niet meer

Uit mijn show

Tot het oneindige

Altijd samen

als twee vrienden

die op elkaar lijken

Jij en ik, we zouden altijd samen moeten zijn

Kom terug de litanie

ik vraag me af waarom