The Silence - Bastille

Tell me a piece of your history

That you're proud to call your own

Speak in words you picked up

As you walked through life alone.

We used to swim in your stories

And be pulled down by their tide,

Choking on the words

And drowning with no air inside.

Now you've hit a wall and it's not your fault

My dear, my dear, my dear.

Now you've hit a wall and you've hit it hard,

My dear, my dear, oh dear.

It is not enough to be dumbstruck;

(Can you fill the silence?)

You must have the words in that head of yours.

And oh, oh, can you feel the silence?

I can't take it anymore,

'Cause it is not enough to be dumbstruck.

(Can you fill the silence?)

Tell me a piece of your history

That you've never said out loud.

Pull the rug beneath my feet

And shake me to the ground.

Wrap me around your fingers,

Break the silence open wide,

And before it seeps into my ears,

It fills me up from the inside.

Now you've hit a wall and you're lost for words,

My dear, my dear, my dear.

Now you've hit a wall and you hit it hard

My dear, my dear, oh dear.

It is not enough to be dumbstruck;

(Can you fill this silence?)

You must have the words in that head of yours.

And oh, oh, can you feel the silence?

I can't take it anymore,

'Cause it is not enough to be dumbstruck.

(Can you fill the silence?)

If you give it a name, then it's already won.

What you good for, what you good for?

If you give it a name, then it's already won.

What you good for, what you good for?

If you give it a name, then it's already won.

What you good for, what you good for?

If you give it a name, then it's already won.

What you good for, what you good for?

It is not enough to be dumbstruck;

(Can you fill this silence?)

You must have the words in that head of yours.

And oh, oh, can you feel the silence?

I can't take it anymore,

'Cause it is not enough to be dumbstruck, oh.

Vertel me een stukje van je geschiedenis

Die je met trots de jouwe mag noemen

Spreek in woorden die je hebt opgepikt

Terwijl je alleen door het leven liep.

We zwommen in je verhalen

en door hun getij naar beneden worden getrokken,

Verstikking in de woorden

En verdrinken zonder lucht van binnen.

Nu heb je een muur geraakt en het is niet jouw schuld

Mijn liefste, mijn liefste, mijn liefste.

Nu heb je een muur geraakt en je hebt hem hard geraakt,

Mijn liefste, mijn liefste, oh lieverd.

Het is niet genoeg om met stomheid geslagen te zijn;

(Kun je de stilte vullen?)

Je moet de woorden in dat hoofd van je hebben.

En oh, oh, kun je de stilte voelen?

Ik kan het niet meer aan,

Omdat het niet genoeg is om met stomheid geslagen te zijn.

(Kun je de stilte vullen?)

Vertel me een stukje van je geschiedenis

Dat heb je nog nooit hardop gezegd.

Trek het kleed onder mijn voeten

En schud me op de grond.

Wikkel me om je vingers,

Breek de stilte wijd open,

En voordat het in mijn oren sijpelt,

Het vult me ​​van binnenuit.

Nu heb je een muur geraakt en je bent verloren voor woorden,

Mijn liefste, mijn liefste, mijn liefste.

Nu heb je een muur geraakt en je hebt hem hard geraakt

Mijn liefste, mijn liefste, oh lieverd.

Het is niet genoeg om met stomheid geslagen te zijn;

(Kun je deze stilte vullen?)

Je moet de woorden in dat hoofd van je hebben.

En oh, oh, kun je de stilte voelen?

Ik kan het niet meer aan,

Omdat het niet genoeg is om met stomheid geslagen te zijn.

(Kun je de stilte vullen?)

Als je het een naam geeft, is het al gewonnen.

Waar ben je goed voor, waar ben je goed voor?

Als je het een naam geeft, is het al gewonnen.

Waar ben je goed voor, waar ben je goed voor?

Als je het een naam geeft, is het al gewonnen.

Waar ben je goed voor, waar ben je goed voor?

Als je het een naam geeft, is het al gewonnen.

Waar ben je goed voor, waar ben je goed voor?

Het is niet genoeg om met stomheid geslagen te zijn;

(Kun je deze stilte vullen?)

Je moet de woorden in dat hoofd van je hebben.

En oh, oh, kun je de stilte voelen?

Ik kan het niet meer aan,

Omdat het niet genoeg is om met stomheid geslagen te zijn, oh.