À mes flancs - Barbara Weldens

À mes flancs sans savoir

J’ai des hameçons qui

Chopent des morceaux

Du passé

Et je traîne mes lignes

Mes harpons, mes

Crochets et je traîne mes

Regrets

À mes flancs

S’accumulent encore

Bien frétillants les choix

Que je n’ai pas faits

Les photos, les cahiers

Les amours, les enfants

Les vies que j’ai rêvées

À mes flancs, je suis

Flanquée de toute la

Panoplie des années, ça

M’angoisse

Je passe plus dans les

Portes des bistrots sans

Forcer les côtés qui

Dépassent

À mes flancs lorsque je

Me retourne, ça veut

Plus, ça suit plus, ça

Peut plus

Et ça me taille une

Culotte de cheval en

Forme de regret et c’est

Laid

J’ai l’encyclopédie en 80

Volumes des horreurs

Que j’ai bavé

J’ai le décompte des

Fois où j’ai dit que j'étais

Nulle où je me suis

Pardonnée

Y’a même un sudoku

Que j’ai jamais fini parce

Que j’arrivais plus

J’ai des casseroles au cul

Qui font tellement de

Bruit quand j’avance que

J’avance plus

J’ai un monstre qui

Fume, j’ai une louve qui

Dévore le monstre qui

Fume, j’ai déjà quelques

Morts

J’ai des flux qui

M'échappent

Des passions qui

S’endorment, des envies

Toujours inassouvies

J’ai des femmes

Meurtries en pagaille

Qui sont toutes moi, qui

Me sortent des yeux

Qui me lâchent plus les

Entrailles

J’ai des hommes

Blessés, qui me restent

Agrippés, qui supplient

Que j’arrête de les aimer

J’ai des orgasmes au

Bide qui me le laissent

Vide et avide, et béant

J’ai du sang circulant

Tous les mois à mes

Flancs, s'écoulant

Recyclé, recraché

À mes flancs j’ai un

Cri poussé comme un

Esclave des langues déjà

Inventées

À mes flancs je trimballe

Des pensées empruntées

Triomphantes, puis

Jetées !

À mes flancs j’ai un rêve

Mais ça c’est moi qui le

Tiens, je le lâche pas, je

Le lâche pas

Ça doit vouloir dire ça

Vivre, j’en sais rien, ça

Fait peur, mais je lâche

Rien…

Aan mijn zijde zonder het te weten

ik heb haken die

Hak stukjes

Het verleden

En ik sleep mijn lijnen

Mijn harpoenen, mijn

Haken en ik sleep mijn

Betreuren

Aan mijn zijde

Stapelt zich nog steeds op

Behoorlijk wirwar van de keuzes

Dat heb ik niet gedaan

Foto's, notitieboekjes

liefdes, kinderen

De levens waarvan ik droomde

Aan mijn zijde ben ik

Geflankeerd door alle

Panoplie van jaren, dat

maakt me zorgen

Ik geef meer uit in de

Bistrodeuren zonder

Forceer kanten dat

Overschrijden

Aan mijn zijde als ik

Draait me om, het wil

Meer, het volgt meer, dat

Kan meer

En dat geeft me er een

Zadeltassen in

Vorm van spijt en dat is het ook

Lelijk

Ik heb de encyclopedie in 80

Volumes van verschrikkingen

dat ik kwijlde

ik heb de telling van

Keer dat ik zei dat ik was

Nee waar ik ben

vergeven

Er is zelfs een sudoku

Dat ik nooit klaar ben omdat

Dat ik niet meer kon

Ik heb pannen in mijn kont

wie doet zoveel?

Lawaai als ik dat doorzet

ik ga verder

Ik heb een monster dat

Rook, ik heb een wolf die

Verslind het monster dat

Rook, ik heb al wat

dood

Ik heb stromen die

ontwijk mij

Passies die

In slaap vallen, hunkeren naar

Altijd ontevreden

ik heb vrouwen

moorden in overvloed

Wie ben ik allemaal, wie?

Ga uit mijn ogen

Wie laat me gaan?

ingewanden

ik heb mannen

Gewond, aan mij overgelaten

Vastklampen, bedelen

Dat ik niet meer van ze hou

Ik heb orgasmes

Afwachten wie het aan mij overlaat

Leeg en hebzuchtig en gapend

Ik heb bloed circuleert

Elke maand naar mijn

Flanken, vloeiend

Gerecycleerd, uitgespuugd

Aan mijn zijde heb ik een

Schreeuw als een

Nu al een slaaf van talen

uitgevonden

Aan mijn zij draag ik

geleende gedachten

Triomfantelijk dus

Gegooid!

Aan mijn zijde heb ik een droom

Maar dat ben ik

Hier, ik laat niet los, ik

Laat niet los

Het moet betekenen dat

Leef, ik weet het niet, dat

Eng, maar ik laat los

Niets…