Мало рая - Bahroma

Извени, что все так вышло.

Я хотел как можно тише

Уходить, не возвращаться,

Забывать и забываться.

И кому какое дело

У кого какого цвета

Души были все наружу…

Оставалось только слушать…

Ветер, листья, камни, море —

Забираю все с собою…

Оставляю только память…

Память не стереть, не сгладить…

Так мало мне рая!

Хочу что бы хватала-ла-ла-ла-ла!

Как мало мне рая!

Хочу что бы хватала-ла-ла-ла-ла!

Без меня скучаешь где-то ты…

Прости меня за это…

Без меня проходят лето и зима…

Без тебя моя планета

И глаза другого цвета…

Без тебя мои проходят дни…

Без тебя…

Ну допустим, предположим —

Мы с тобою так похожи,

И невидимою нитью связанны наши ладони…

Черно-белое на память…

Что, зачем хочу исправить?..

И запутанные фразы

Сердце трогают словами…

Разводи теперь руками.

Слишком поздно.

Знаешь,

Сами оставляем только память…

Память не стереть, не сгладить.

Так мало мне рая!

Хочу что бы хватала-ла-ла-ла-ла!

Как мало мне рая!

Хочу что бы хватала-ла-ла-ла-ла!

Без меня скучаешь где-то ты…

Прости меня за это…

Без меня проходят лето и зима…

Без тебя моя планета

И глаза другого цвета…

Без тебя мои проходят дни…

Без тебя…

Het spijt me dat het allemaal is gebeurd.

Ik wilde zo stil mogelijk zijn

Vertrek, kom niet terug

Vergeten en vergeten worden.

En wie kan het schelen

Wie heeft welke kleur?

Alle zielen waren eruit...

Het enige wat nog restte was luisteren...

Wind, bladeren, stenen, zee —

Ik neem alles mee...

Ik laat alleen herinneringen...

Geheugen kan niet worden gewist, niet gladgestreken ...

Zo klein paradijs voor mij!

Ik wil grijpen-la-la-la-la!

Hoe weinig paradijs heb ik!

Ik wil grijpen-la-la-la-la!

Je mist me ergens...

Sorry daarvoor…

Zomer en winter gaan voorbij zonder mij...

Zonder jou mijn planeet

En ogen van een andere kleur...

Mijn dagen gaan voorbij zonder jou...

Zonder jou…

Nou, laten we veronderstellen, laten we veronderstellen -

Jij en ik lijken zo op elkaar

En onze handpalmen zijn gebonden door een onzichtbare draad...

Zwart-wit voor geheugen...

Waarom wil ik het repareren?

En verwarrende zinnen

Woorden raken het hart...

Spreid nu je handen.

Te laat.

Je weet wel,

Zelf laten we alleen een herinnering achter ...

Het geheugen kan niet worden gewist, niet worden uitgevlakt.

Zo klein paradijs voor mij!

Ik wil grijpen-la-la-la-la!

Hoe weinig paradijs heb ik!

Ik wil grijpen-la-la-la-la!

Je mist me ergens...

Sorry daarvoor…

Zomer en winter gaan voorbij zonder mij...

Zonder jou mijn planeet

En ogen van een andere kleur...

Mijn dagen gaan voorbij zonder jou...

Zonder jou…