La chambre des toujours - Babet

Dans la chambre des toujours

Je n’ai pas fais l’amour mais j’y ai pensé seule

Dans mon grand lit défait

Sous une voûte argentée les roses de l'été

Ont parfumé ma nuit

Dans la chambre des toujours

Ton visage flouté dans mes rêves d'été

A parcouru mon corps et ma nuit esseulée

J’ai cru un peu te toucher dans mon sommeil isolé

J’ai même entendu un accordéon perdu

Du temps à perdre dans la nuit

Le matin blanc attendra que l’on se perde, ébloui

Et suivre les rivages d’antan

Du temps à perdre la nuit…

Dans la chambre des toujours

Je n’ai pas fais l’amour mais j’y ai pensé seule

Dans mon grand lit défait

Sous une voûte argentée les roses de l'été

Ont parfumé ma nuit

Dans la chambre des toujours

Ton visage flouté dans mes rêves d'été

A parcouru mon corps et ma nuit esseulée

J’ai cru un peu te toucher dans mon sommeil isolé

J’ai même entendu un accordéon perdu

Du temps à perdre dans la nuit

Le matin blanc attendra que l’on se perde, ébloui

Et suivre les rivages d’antan

Du temps à perdre la nuit…

Si tu revenais un jour

Dans la chambre des toujours

Un mot sur le lit défait

T’indiquera où me chercher

Sur la table de chevet

Tu trouveras ton portrait

Un peu grisé par la poussière

Des traces de mes doigts sur le verre

In de eeuwige kamer

Ik heb niet gevreeën, maar ik dacht er alleen aan

In mijn grote onopgemaakte bed

Onder een zilveren gewelf de rozen van de zomer

hebben mijn nacht geparfumeerd

In de eeuwige kamer

Je wazige gezicht in mijn zomerdromen

Liep door mijn lichaam en mijn eenzame nacht

Ik dacht dat ik je een beetje aanraakte in mijn eenzame slaap

Ik hoorde zelfs een verloren accordeon

Tijd om te verspillen in de nacht

De witte ochtend zal wachten tot je verdwaalt, verblind

En volg de kusten van weleer

Tijd om 's nachts te verspillen...

In de eeuwige kamer

Ik heb niet gevreeën, maar ik dacht er alleen aan

In mijn grote onopgemaakte bed

Onder een zilveren gewelf de rozen van de zomer

hebben mijn nacht geparfumeerd

In de eeuwige kamer

Je wazige gezicht in mijn zomerdromen

Liep door mijn lichaam en mijn eenzame nacht

Ik dacht dat ik je een beetje aanraakte in mijn eenzame slaap

Ik hoorde zelfs een verloren accordeon

Tijd om te verspillen in de nacht

De witte ochtend zal wachten tot je verdwaalt, verblind

En volg de kusten van weleer

Tijd om 's nachts te verspillen...

Als je ooit terugkomt

In de eeuwige kamer

Een woord over het onopgemaakte bed

Zal je vertellen waar je me moet zoeken

Op het nachtkastje

Je vindt je portret

Een beetje grijs met stof

Sporen van mijn vingers op het glas