Sand - Audhentik, MXP

Yeah

Sie haben mich eingeschlossen

Jetzt sitz' ich hier unter Fremden

Mich eingeschlossen, Gesichter verflossen

Vom Schicksal verkrochen

Irgendwo im Garten der Zeit

Verheddert an 'nem hageren Zweig

Wir dachten, wir wären schon jahrelang frei

Doch die Nabelschnur bleibt, ah

Dieser Raum scheint endlos zu sin, Dalí Gemälde

Atme di Leere der farblosen Sphäre

Wir wollten die Katharsis umgeh’n im Namen der Ehre

Nehmen ein’n Schluck aus der Flasche und hoffe, dass Genie erscheint

Niemand erscheint, ich lausche den Stimmen der Nacht und bin wieder allein

Yeah, ich bin ein wandernder Pseudo-Poet

Der denkt, dass die andern mein Geheule versteh’n

Und mir irgendwann möglich den Zug Richtung Wolken zu neh’m

Wir sind alle nur der Sand im Getriebe, kranke Familie

Der einzige Weg ist der Kampf um die Liebe

Doch wir unterliegen ganz unsren Trieben

Danke für nichts (Nichts, nichts, nichts, nichts)

(Danke für nichts)

Sand, Sand, Sand

Wir gleiten uns durch unsre eigene Finger

Bis dann nichts mehr bleibt

Sand, Sand, Sand

Zeit ist sinnlos, doch wir bleiben ja so

Sand, Sand, Sand

Es kommt uns

Doch wir steh’n auf der Stelle (Stelle, Stelle, Stelle)

ja

je hebt me opgesloten

Nu zit ik hier tussen vreemden

Ik inbegrepen, gezichten gesmolten

Vervloekt door het lot

Ergens in de Tuin van de Tijd

Verstrikt op een uitgemergelde tak

We dachten dat we jaren vrij waren

Maar de navelstreng blijft, ah

Deze ruimte lijkt eindeloos, schilderij van Dalí

Adem de leegte van de kleurloze bol in

We wilden de catharsis vermijden in de naam van de eer

Neem een ​​slok van de fles en hoop dat Genie verschijnt

Niemand verschijnt, ik luister naar de stemmen van de nacht en ik ben weer alleen

Ja, ik ben een zwervende pseudo-dichter

Hij denkt dat de anderen mijn gehuil begrijpen

En op een gegeven moment kan ik de trein naar de wolken nemen

We zijn allemaal gewoon het zand in de versnellingen, zieke familie

De enige manier is om te vechten voor liefde

Maar we zijn volledig onderworpen aan onze instincten

Bedankt voor niets (niets, niets, niets, niets)

(Bedankt voor niets)

zand, zand, zand

We glippen door onze eigen vingers

Tot die tijd blijft er niets over

zand, zand, zand

Tijd is zinloos, maar dat blijven we

zand, zand, zand

Het komt naar ons toe

Maar we zijn ter plaatse (spot, spot, spot)