Husbands - Attack In Black

The black-streak, bag-eyed husbands

move waiting to be widowed

by the passing of familiar skies

and all we’ve come to know

our shadows have my sympathy

for they must never wish to be

joined beneath, unwilling

our endless, restless feet

so praise be the break of day

when we run out of things to say

we’ll learn to speak in different ways

and plea with cities to be breathing

for beauty made them bend and sway

we’ll learn to speak in different ways

our list’s caught frozen in a streetlight

our indecision rides atop the crow

it burned out, blackened, turned to ash and blew away

to embers far to bright to see

and not there enough to weigh

De zwartgestreepte echtgenoten met zakogen

verhuizen wachtend om weduwnaar te worden

door het passeren van bekende luchten

en alles wat we te weten zijn gekomen

onze schaduwen hebben mijn sympathie

want dat mogen ze nooit willen zijn

aangesloten onder, onwillig

onze eindeloze, rusteloze voeten

dus lof zij het aanbreken van de dag

wanneer we geen dingen meer te zeggen hebben

we leren op verschillende manieren te praten

en smeek steden om te ademen

want schoonheid deed ze buigen en zwaaien

we leren op verschillende manieren te praten

onze lijst is bevroren in een straatlantaarn

onze besluiteloosheid rijdt bovenop de kraai

het brandde op, werd zwart, veranderde in as en blies weg

naar sintels ver te helder om te zien

en niet genoeg om te wegen