E.T. - Atlas

On est bien peu de choses et mon amie la rose me l’a dit ce matin

À l’aurore je suis née, baptisée de rosée

Je me suis épanouie, heureuse et amoureuse

Aux rayons du soleil, me suis fermée la nuit, me suis réveillée vieille

Pourtant j'étais très belle

Oui, j'étais la plus belle des fleurs de ton jardin

On est bien peu de choses et mon amie la rose me l’a dit ce matin

Vois le dieu qui m’a faite me fait courber la tête

Et je sens que je tombe, et je sens que je tombe

Mon cœur est presque nu, j’ai le pied dans la tombe, déjà je ne suis plus

Tu m’admirais hier et je serai poussière pour toujours, demain

On est bien peu de choses et mon amie la rose est morte ce matin

La lune cette nuit a veillé mon amie

Moi, en rêve, j’ai vu, éblouissante, émue

Son âme qui dansait bien au-delà des nues et qui me souriait

Crois celui qui peut croire

Moi, j’ai besoin d’espoir sinon je ne suis rien

On est bien peu de choses et mon amie la rose me l’a dit ce matin

Vois le dieu qui m’a faite me fait courber la tête

Et je sens que je tombe, et je sens que je tombe

Mon cœur est presque nu, j’ai le pied dans la tombe, déjà je ne suis plus

Tu m’admirais hier et je serai poussière pour toujours, demain

We zijn heel weinig dingen en mijn vriend de roos vertelde me vanmorgen

Bij het ochtendgloren werd ik geboren, gedoopt met dauw

Ik ben tot bloei gekomen, gelukkig en verliefd

Zonnestralen, 's nachts opgesloten, oud wakker geworden

Toch was ik heel mooi

Ja, ik was de mooiste bloem in je tuin

We zijn heel weinig dingen en mijn vriend de roos vertelde me vanmorgen

Zie de god die me mijn hoofd deed buigen

En ik heb het gevoel dat ik val, en ik heb het gevoel dat ik val

Mijn hart is bijna bloot, mijn voet is in het graf, ik ben al niet meer

Je bewonderde me gisteren en ik zal morgen voor altijd stof zijn

We zijn heel klein en mijn vriend de roos stierf vanmorgen

De maan gisteravond keek naar mijn vriend

Ik, in een droom, zag ik, oogverblindend, ontroerd

Haar ziel die ver boven de wolken danste en naar me lachte

Geloof wie kan geloven

Ik, ik heb hoop nodig, anders ben ik niets

We zijn heel weinig dingen en mijn vriend de roos vertelde me vanmorgen

Zie de god die me mijn hoofd deed buigen

En ik heb het gevoel dat ik val, en ik heb het gevoel dat ik val

Mijn hart is bijna bloot, mijn voet is in het graf, ik ben al niet meer

Je bewonderde me gisteren en ik zal morgen voor altijd stof zijn