Green Lake's Ground - Atargatis

His love to Fate angered mother nature

A nymph who’s hidden on a green lake’s ground

To avoid her binding to this human

To avoid soiling nature’s majesty

«I'm here on the green lake’s ground

Can’t you hear me, there’s no way out

I’m held behind, under the surface

Am kept away from your honest love»

He asked the wind if it ever had played in her hair

And the grass if it ever felt her touch

Asked the green lake if it mirrored her amber eyes

And lay in silence to hear his innermost

Under the surface he saw her silhouette

Sparkle through the silent surface of the lake

Saw her lying motionless on the waters ground so deep

He despaired for she could not be alive anymore

«I'm here on the green lake’s ground

I am still alive, water’s magic protects me Don’t you take your last breath

Just continue your life without me»

And he spoke…:

«My only wish has been to share my life with you

In eternity I will bind my heart to yours

I’ll be lying next to you so silently

On the green waters ground, oh so deep…»

Not knowing that she was still alive

Well protected by nature’s magical might

His only wish has been to get so close to her

He hurled himself into the depth

Without taking a last breath

And he jumped…

Zijn liefde voor het lot maakte moeder natuur boos

Een nimf die verborgen is op de grond van een groen meer

Om te voorkomen dat ze zich aan deze mens bindt

Om de grootsheid van de natuur niet te bevuilen

«Ik ben hier op de grond van het groene meer

Kun je me niet horen, er is geen uitweg?

Ik word achter gehouden, onder de oppervlakte

Ben weggehouden van je eerlijke liefde»

Hij vroeg de wind of die ooit in haar haar had gespeeld

En het gras als het ooit haar aanraking heeft gevoeld

Vroeg het groene meer of het haar amberkleurige ogen weerspiegelde

En lag in stilte om zijn diepste te horen

Onder de oppervlakte zag hij haar silhouet

Schitter door het stille oppervlak van het meer

Zag haar bewegingloos op de waterbodem zo diep liggen

Hij wanhoopte omdat ze niet meer kon leven

«Ik ben hier op de grond van het groene meer

Ik leef nog, de magie van water beschermt me. Haal niet je laatste adem uit

Ga verder met je leven zonder mij»

En hij sprak...:

«Mijn enige wens was om mijn leven met jou te delen

In de eeuwigheid zal ik mijn hart aan het jouwe binden

Ik zal zo stil naast je liggen

Op de grond van het groene water, oh zo diep...»

Niet wetende dat ze nog leefde

Goed beschermd door de magische kracht van de natuur

Zijn enige wens was om zo dicht bij haar te komen

Hij wierp zichzelf de diepte in

Zonder een laatste ademteug te nemen

En hij sprong...