Angels Crying - Atargatis

Love, regret, fear and hate,

All these emotions never will fade.

Hear, they are calling from the other side.

«And are wondering, Just who we are,

With eyes so full of pride

Pain is to bleed as the worn flesh decays

Life torn apart — the end"s on its way

Never let this happen, hear the angels crying!

In darkest blood, through despair left concealed

Suffer unfilled dreams out of wounds never healed

Never let this happen, hear the angels crying!

Force fed by chaos, erupting disease

Fragments of scattered realities.

You have never thought about losing your soul.

Forlorn souls echo through visions surreal.

Stifled hoarse cries with salvation"s last tear.

And now you"ve found it out, you are lying on the ground.

At one cold dark night, no stars glittering,

Lost souls whimper with fright and voices are singing.

In the ashes of a tortured world they cease to be.

Emerging from the ashes in a fatal sympathy.

And for the last time hear them scream in neverending pain.

The mightiest wings even cannot escape hell"s wrathful flame.

Fed by human arrogance, no regard to nature,

They

12cb

trusted in manmade hate and abused their earthen life.

Now their loud cries echo through the night,

While they beg for remission by the spherical might.

No one will to forgive this hate bred misery.

And the angels are still crying, their eyes are full of tears.

Liefde, spijt, angst en haat,

Al deze emoties zullen nooit vervagen.

Hoor, ze bellen van de andere kant.

«En we vragen ons af, wie we zijn,

Met ogen zo vol van trots

Pijn is om te bloeden als het versleten vlees vergaat

Het leven wordt verscheurd — het einde komt eraan

Laat dit nooit gebeuren, hoor de engelen huilen!

In het donkerste bloed, door wanhoop verborgen gelaten

Lijd aan onvervulde dromen van wonden die nooit zijn genezen

Laat dit nooit gebeuren, hoor de engelen huilen!

Gedwongen door chaos, uitbarstende ziekte

Fragmenten van verspreide werkelijkheden.

Je hebt er nooit aan gedacht om je ziel te verliezen.

Verloren zielen echoën door surrealistische visioenen.

Gesmoord hees huilt met de laatste traan van de redding.

En nu je het hebt ontdekt, lig je op de grond.

Op een koude donkere nacht, geen glinsterende sterren,

Verloren zielen jammeren van angst en stemmen zingen.

In de as van een gekwelde wereld houden ze op te bestaan.

Herrijzen uit de as in een fatale sympathie.

En voor de laatste keer hoor je ze schreeuwen van eeuwige pijn.

De machtigste vleugels kunnen zelfs niet ontsnappen aan de toornige vlam van de hel.

Gevoed door menselijke arrogantie, zonder oog voor de natuur,

Zij

12cb

vertrouwden op door mensen veroorzaakte haat en misbruikten hun aardse leven.

Nu echoën hun luide kreten door de nacht,

Terwijl ze smeken om vergeving door de sferische macht.

Niemand zal deze door haat veroorzaakte ellende vergeven.

En de engelen huilen nog steeds, hun ogen zijn vol tranen.