Last Man on Deck - Astralion

So quiet not a sound

Before me only night

Alone out at sea

With no land in sight

I remember the day of our last goodbye

I have cursed and I’ve prayed

'cause sailors never cry

Why can’t my sins just be forgiven

So I can be reached by the rays of sun

And once again be amongst the living

With all my deeds undone

And far far away

I’m closing my eyes

So I won’t shed a tear

'cause a sailor never cries

Save me, please hear my voice

Over black waves and pouring rain

Hear me, give me a choice

Or my journey will be in vain

Sky and sea are suddenly meeting

In chaos dark and supreme

And I feel my heart beating

My ship floats into a violent stream

I’m so far away

I gaze at the skies

Still I won’t shed a tear

'cause a sailor never cries

Save me, please hear my voice

Over black waves and pouring rain

Hear me, give me a choice

Or my journey will be in vain

Part II (The Kraken)

Far beneath in my abysmal sea grave

I open up my eyes

I’ve got you there in the calm of the storm’s eye

I begin to rise

I’m the giant, I am the ancient

Creature of the deep

You are the blessed, you are the chosen

You disturbed my sleep

And so we meet eye to eye

Through the green waves

Seven long arms reach for the night sky

You’re in my deadly grasp

I will awake you into this nightmare

Just to hear you gasp

Down, down into the rage of the night sea

We tumble on

For a moment in a deadly embrace then,

suddenly you’re gone.

And so we meet…

Deeper, sinking deeper

Life is fading, a calm is coming

I’m closing my eyes

Deeper, sinking deeper

Mist is fading, dawn is coming

One man will rise

Lo and behold — a miracle

The triumph of man over beast

Part III (Bittersweet Victory) Narrative

He is alive still he wishes he had died

Along with the creature he’d just

Fought and won

The sleep of the dead seems to him denied

Now after seeing his whole crew die

One by one

Day after day with no wind and no tide

Surrounded by ghosts from a distant shore

Night after night on the ocean he rides

Hands on the helm he steers to forevermore

Epilogue

So quiet not a sound

Above me only night

Alone out at sea

With no land in sight

I’m far far away on a wide, wide sea

Still come what may a sailor never cries

Save me, please hear my voice

Over black waves and pouring rain

Hear me, give me a choice

Or my journey will be in vain

Zo stil, geen geluid

Alleen nacht voor mij

Alleen op zee

Zonder land in zicht

Ik herinner me de dag van ons laatste afscheid

Ik heb gevloekt en ik heb gebeden

want zeelieden huilen nooit

Waarom kunnen mijn zonden niet gewoon worden vergeven?

Zodat ik kan worden bereikt door de zonnestralen

En wees weer eens tussen de levenden

Met al mijn daden ongedaan gemaakt

En ver ver weg

Ik sluit mijn ogen

Dus ik zal geen traan laten

want een zeeman huilt nooit

Red me, hoor alsjeblieft mijn stem

Over zwarte golven en stromende regen

Hoor me, geef me een keuze

Of mijn reis zal tevergeefs zijn

Lucht en zee ontmoeten elkaar plotseling

In chaos donker en opperste

En ik voel mijn hart kloppen

Mijn schip drijft in een gewelddadige stroom

Ik ben zo ver weg

Ik kijk naar de lucht

Toch zal ik geen traan laten

want een zeeman huilt nooit

Red me, hoor alsjeblieft mijn stem

Over zwarte golven en stromende regen

Hoor me, geef me een keuze

Of mijn reis zal tevergeefs zijn

Deel II (The Kraken)

Ver beneden in mijn verschrikkelijke zeegraf

Ik open mijn ogen

Ik heb je daar in de kalmte van het oog van de storm

Ik begin te stijgen

Ik ben de reus, ik ben de oude

Schepsel van de diepte

Jij bent de gezegende, jij bent de uitverkorene

Je hebt mijn slaap verstoord

En dus ontmoeten we elkaar oog in oog

Door de groene golven

Zeven lange armen reiken naar de nachtelijke hemel

Je bent in mijn dodelijke greep

Ik zal je wakker maken in deze nachtmerrie

Gewoon om je te horen hijgen

Down, down in de woede van de nacht zee

We tuimelen verder

Voor een moment in een dodelijke omhelzing,

ineens ben je weg.

En dus ontmoeten we...

Dieper, dieper zinken

Het leven vervaagt, er komt een rust

Ik sluit mijn ogen

Dieper, dieper zinken

De mist vervaagt, de dageraad komt eraan

Een man zal opstaan

Kijk eens aan — een wonder

De triomf van de mens over het beest

Deel III (Bitterzoete overwinning) Verhaal

Hij leeft nog steeds zou hij willen dat hij dood was

Samen met het wezen dat hij gewoon zou hebben

Gevochten en gewonnen

De slaap van de doden lijkt hem ontkend

Nu na het zien van zijn hele bemanning sterven

Een voor een

Dag na dag zonder wind en zonder tij

Omringd door spoken van een verre kust

Nacht na nacht op de oceaan berijdt hij

Handen aan het roer waarnaar hij voor altijd stuurt

Nawoord

Zo stil, geen geluid

Boven mij alleen nacht

Alleen op zee

Zonder land in zicht

Ik ben ver weg op een brede, brede zee

Kom nog steeds wat een zeeman nooit huilt

Red me, hoor alsjeblieft mijn stem

Over zwarte golven en stromende regen

Hoor me, geef me een keuze

Of mijn reis zal tevergeefs zijn