Act IV: Dark Veil of Dreams - Asguard

Dark shadows, obscure veil of dream

Thoughts freezing the mind

Pensive mood of motionlessly

Frozen nightmare

And terror as if it is repeating the same phrase over

And over: the one and only the one who is going to live forever

Will be buried alive forever

Lacerated, hanged alive and

Writhing with agony bodies embellish

The main road to the sanctuary of eternal life

Eternal dream, eternal irony and self-oblivion — road to Hell

Insufferable sorrows and sufferings can not put an end to existence of these

miserable, deceived creatures

Who just for a moment, but felt themselves masters of that tremendous

And indescribable, that what only they could sense

And that what would remain in their memories forever…

That what they would be deprived of, that for what they had been able

To renounce the real world and simply become a part of embellishment of the

endless road — what they considered eternity, masters of dream, eternal dream…

Donkere schaduwen, obscure sluier van dromen

Gedachten die de geest bevriezen

Peinzende stemming van bewegingloos

Bevroren nachtmerrie

En terreur alsof het dezelfde zin steeds herhaalt

En dan: de enige echte degene die voor altijd zal leven

Zal voor altijd levend worden begraven

Verscheurd, levend opgehangen en...

Kronkelend met doodsangst lichamen verfraaien

De hoofdweg naar het heiligdom van het eeuwige leven

Eeuwige droom, eeuwige ironie en zelfvergetelheid — weg naar de hel

Ondraaglijk verdriet en lijden kunnen geen einde maken aan het bestaan ​​hiervan

ellendige, bedrogen wezens

Die maar even, maar zich meesters voelden van dat geweldige

En onbeschrijfelijk, dat wat alleen zij konden voelen

En dat wat voor altijd in hun geheugen zou blijven...

Dat wat hen zou worden ontnomen, dat waarvoor ze in staat waren geweest

Om afstand te doen van de echte wereld en gewoon onderdeel te worden van de verfraaiing van de

eindeloze weg - wat zij als de eeuwigheid beschouwden, meesters van dromen, eeuwige dromen...