Обними - ASAMMUELL

Обними

Меня так крепко

Это не дрожь

Я просто так привыкла одна

Ты говорил мне правду, я

Медленно впитывала яд

Касаясь безымянным твоей щеки

Условно это было зря

К себе впускал теплом маня

Ты не любил за что-то, а вопреки

Легким движением рук

Я решаюсь на это вдруг

Любить, пока мой ощутим пульс

Обними

Меня так крепко

Это не дрожь

Я просто так привыкла одна

Я в пути

За чем-то большим, чем моя ложь

За чем-то большим, чем я сама

С тобою появился шанс

И греет так твоя душа

Казалось, больше сомнений нет

Решаясь вновь на этот шаг

Я забывала, как дышать

И было слишком поздно искать ответ

Легким движением рук

Я решаюсь на это вдруг

Любить, пока мой ощутим пульс

Обними

Меня так крепко

Это не дрожь

Я просто так привыкла одна

Я в пути

За чем-то большим, чем моя ложь

За чем-то большим, чем я сама

Легким движением рук

Я решаюсь на это вдруг

Любить, пока мой ощутим пульс

Важно не отпускать рук

Ты же больше чем, друг,

А я по глупости теряюсь

Теряюсь…

Обними

Меня так крепко

Это не дрожь

Я просто так привыкла одна

Я в пути

За чем-то большим, чем моя ложь

За чем-то большим, чем я сама

Обними…

Обними…

knuffel

ik zo strak

Het trilt niet

Ik ben er gewoon aan gewend geraakt om alleen te zijn

Je vertelde me de waarheid, ik

Geabsorbeerd langzaam het gif

Je naamloze wang aanraken

Voorwaardelijk was het tevergeefs

Hij liet de warmte binnen die wenkte

Je hield niet ergens van, maar ondanks

Met een lichte beweging van de handen

Ik besluit het ineens

Liefde tot mijn pols wordt gevoeld

knuffel

ik zo strak

Het trilt niet

Ik ben er gewoon aan gewend geraakt om alleen te zijn

Ik ben onderweg

Voor iets meer dan mijn leugens

Voor iets groters dan ikzelf

Met jou was er een kans

En zo verwarmt je ziel

Er leek geen twijfel meer te zijn

Beslissen om deze stap opnieuw te zetten

Ik ben vergeten hoe ik moet ademen

En het was te laat om naar een antwoord te zoeken

Met een lichte beweging van de handen

Ik besluit het ineens

Liefde tot mijn pols wordt gevoeld

knuffel

ik zo strak

Het trilt niet

Ik ben er gewoon aan gewend geraakt om alleen te zijn

Ik ben onderweg

Voor iets meer dan mijn leugens

Voor iets groters dan ikzelf

Met een lichte beweging van de handen

Ik besluit het ineens

Liefde tot mijn pols wordt gevoeld

Het is belangrijk om niet los te laten

Je bent meer dan een vriend

En ik verdwaal domweg

Ik ben verdwaald...

knuffel

ik zo strak

Het trilt niet

Ik ben er gewoon aan gewend geraakt om alleen te zijn

Ik ben onderweg

Voor iets meer dan mijn leugens

Voor iets groters dan ikzelf

Knuffel…

Knuffel…