Machinations - Arbiter

[Though the Extropian soldiers still rained death on the Ironclad Army,

they were pushed back to the Azurean Shores, constrained to their war-boats

there.

With more water as ammunition for their ice weaponry, Extropian forces

found new strength, but the Ironclad had

Proven their power.

There was frustration among the Extropians as they began to

lose their footing, and at the onset of this uncertainty came the

long-forgotten anger and despair the Extropian way of life strove to avoid.]

«You wanted war?

Well you’ve got a war!

Extermination for the last of your kind

We will fight with all we have left to give!

…Driven by the god…

By the god that does not live!

…Strike now and kill!

We grow weak, but victory is ours;

Charge like the darkness

Through a shattered heart!»

— Xa, Extropian Council Overseer

«(We are)

No longer made by your maker

(No longer made…)

No longer made by the sky!

We are made… by what we made!»

— Xeno, Extropian Scientist

«Through all the betrayal…

The pain we’ve endured…

How could we permit this injustice?

For ten years, we have suffered alone;

No family, no friendship, no warmth in our hearts

Driven to exile by our own kind…

For we were too different to unify…

But we are the chosen!

Destined to sail the final ocean!

War does not end, so we must begin again

We will ascend as Extropians!»

— Xel, Enlightened Extropian

(We Will Ascend.)

«Begin again!

Fight for your life!

See how your horizons have shrunk

Time has run out, now fight!

Fight!

And though our lines grow weak…

(Swing down the arm of might!)

And though our numbers drop…

We will… We will…

Send the tremors of our Machinations…

To the end of Time and God…

…End God.»

— Xa, Extropian Council Overseer

[Hoewel de Extropische soldaten nog steeds de dood over het ijzeren leger lieten regenen,

ze werden teruggeduwd naar de Azurean Shores, beperkt tot hun oorlogsboten

daar.

Met meer water als munitie voor hun ijswapens, Extropische troepen

nieuwe kracht gevonden, maar de Ironclad had

Hun kracht bewezen.

Er was frustratie onder de Extropianen toen ze begonnen...

verloren hun houvast, en bij het begin van deze onzekerheid kwam de

lang vergeten woede en wanhoop die de Extropische manier van leven probeerde te vermijden.]

'Je wilde oorlog?

Nou, je hebt oorlog!

Uitroeiing voor de laatste van uw soort

We zullen vechten met alles wat we nog te geven hebben!

...Gedreven door de god...

Bij de god die niet leeft!

...Sla nu toe en dood!

We worden zwak, maar de overwinning is van ons;

Opladen als de duisternis

Door een gebroken hart!»

— Xa, Extropian Council Overseer

"(Wij zijn)

Niet meer gemaakt door je maker

(Niet meer gemaakt...)

Niet langer gemaakt door de lucht!

We zijn gemaakt... door wat we hebben gemaakt!»

— Xeno, extropische wetenschapper

«Door al het verraad...

De pijn die we hebben doorstaan...

Hoe kunnen we dit onrecht toestaan?

Tien jaar lang hebben we alleen geleden;

Geen familie, geen vriendschap, geen warmte in ons hart

Gedreven tot ballingschap door onze eigen soort...

Want we waren te verschillend om te verenigen...

Maar wij zijn de uitverkorenen!

Voorbestemd om de laatste oceaan te bevaren!

Oorlog houdt niet op, dus we moeten opnieuw beginnen

We zullen opstijgen als Extropianen!»

— Xel, Verlichte Extropian

(We zullen stijgen.)

«Begin opnieuw!

Vecht voor je leven!

Zie hoe je horizon is gekrompen

De tijd is verstreken, vecht nu!

Gevecht!

En hoewel onze lijnen zwak worden...

(Zwaai de arm van macht naar beneden!)

En hoewel ons aantal daalt...

We zullen... We zullen...

Stuur de trillingen van onze machinaties...

Tot het einde van de tijd en God...

...Beëindig God.»

— Xa, Extropian Council Overseer