L'homme et le sablier - AqME

Écrasé, le temps semble beaucoup plus loin qu’une aube

Ne voulant pas se lever

Haine de tout ce qui nous gêne

À croire que plus rien n’est pareil d’un regard néfaste

Intemporels ces maux qui m’affectent

Liés aux heures éphémères resteront vains

Qui n’a jamais recherché sans jamais trouver l’apaisement

Trop long cet emprisonnement

Cloué au balancement du temps, j’attends

J’attends

J’attends

J’attends

J’entends et apprends mon existence à genoux devant la raison

Dois-je être seul pour apprendre?

Dois-je être seul pour apprendre?

Dois-je être seul?

Dois-je être seul?

Dois-je être seul?

Comme l’amitié avec le temps (dois-je être seul ?)

M’a rendu l’espoir (dois-je être seul ?)

Vivre avec soi peut devenir un combat (un combat)

Verpletterd, de tijd lijkt ver voorbij een dageraad

Wil niet opstaan

Haat tegen alles wat ons in de weg staat

Te geloven dat niets hetzelfde is met een schadelijke blik

Tijdloos dit kwaad dat me raakt

Gebonden aan kortstondige uren zullen ijdel blijven

Wie heeft nooit gezocht zonder ooit verzoening te vinden?

Te lang deze gevangenisstraf

Genageld aan de heerschappij van de tijd, ik wacht

ik wacht

ik wacht

ik wacht

Ik hoor en leer mijn bestaan ​​op mijn knieën voor rede

Moet ik alleen zijn om te leren?

Moet ik alleen zijn om te leren?

Moet ik alleen zijn?

Moet ik alleen zijn?

Moet ik alleen zijn?

Zoals vriendschap in de loop van de tijd (moet ik alleen zijn?)

Gaf me hoop (moet ik alleen zijn?)

Leven met jezelf kan een gevecht worden (een gevecht)