Fin - AqME

Si terrible était la vie je pars

Mais sans l’oubli d’aimer larmes et rires…

Dans mes yeux je m’excuse, jamais plus…

Fatigué je pense…

Mais je sais, ça fait si mal qu'à la fin

Enfin s’achèvera toute mon existence

Si je hais mon univers, pourquoi encore patienter?

Qui suis-je pour regretter?

Comment me pardonner?

Je n’espère plus, j’ai tant donné

Tout me rend si lourd…

Tant de peine sur ma tempe…

Si tranquille je m’excuse si mal…

Qu'à la fin s’achèvera toute mon existence

Si je hais mon univers, pourquoi encore patienter?

Qui suis-je pour regretter?

Comment me pardonner?

Tout pour oublier

Pour abréger pour arrêter

Comprends les faits et toute ma peine

Zo verschrikkelijk was het leven dat ik vertrek

Maar zonder te vergeten van tranen en gelach te houden...

In mijn ogen bied ik mijn excuses aan, nooit meer...

Moe denk ik...

Maar ik weet dat het zo'n pijn doet dat het uiteindelijk

Eindelijk zal mijn hele bestaan ​​eindigen

Als ik mijn universum haat, waarom zou ik dan nog langer wachten?

Wie ben ik om spijt te hebben?

Hoe vergeef ik mezelf?

Ik hoop niet meer, ik heb zoveel gegeven

Alles maakt me zo zwaar...

Zoveel pijn aan mijn slaap...

Zo stil, ik verontschuldig me zo erg...

Dat op het einde mijn hele bestaan ​​zal eindigen

Als ik mijn universum haat, waarom zou ik dan nog langer wachten?

Wie ben ik om spijt te hebben?

Hoe vergeef ik mezelf?

Alles om te vergeten

Afkorten tot stoppen

Begrijp de feiten en al mijn pijn